Այսօրվա մեր գահավիժումը մի կողմից պատահական բան չէր, մյուս կողմից էլ մի օրվա բան չէր, սրա հիմքերը շատ վաղուց կային, պարզապես մեր հարաբերական հավասարակշիռ վիճակը միարժեքորեն պայմանավորված էր ռուսների շահագրգիռ ներկայությամբ։

Սիրելի բարեկամներ, ինձ ասում են 7-րդ դասարանի Հայոց պատմության աղմկահարույց և սխալաշատ դասագրքում ինչն է, որ այնպես չի գրված Էրեբունու մասին:

Գիտությունը և հատկապես հումանիտար-հասարակագիտական գիտությունները կտրվել են իրականությունից, սավառնում են երկնքում, գերհագեցած են հրաշք գաղափարներով, փայլում են ամեն ինչում, բացի կիրառական նշանակությունից:

Թշնամուն հաղթելու առաջին նախապայմանը նրան ճանաչելն ու նրա ուժեղ կողմերն ընդունելն է։ Միայն դրանից հետո է հնարավոր մտածել այդ ուժը չեզոքացնելու մասին։

Թուրքիայի ու Ռուսաստանի հարաբերություններում սառը քամիներ են սկսել փչել:

Էկվադորում, ըստ էության, քաղաքացիական պատերազմ է սկսվել. հակադրության կողմերից մեկը մաֆիոզ խմբավորումներն են:

Ահա ինչն է վերացնելու ԻՐ աշխարհում Աստված, երբ գա: Փողի տեղը ՍԵՐՆ Է լինելու: Բայց առայժմ՝ փող... Երբ այն չկա՝ ոչ ոք քեզ չի գթում: Իսկ ես երեկ Հոլիվուդ մի տեղ մասուրի թուփ տեսա, կարմիր շողացին, վա՜յ, ասի իմ աննմաններ, ես ձեր ցավիկները տանեմ, մատներս դիտմամբ փշերին կպցնելով՝ քաղեց: Գրպանումս իհարկե դեռ փող կար, ապրելու, խանութ մտնելու ռիսկեր դեռ ունեի:

Ադրբեջանցիները, պարզվում է Նիկոլի խաղաղության մուրացկանությանն ընդառաջ Ամանորին մի լավ կրակել են Սոթքի հայկական դիրքերի ուղղությամբ, իսկ դրանից առաջ էլ դիվերսիոն խումբ են ուղարկել նույն հանքավայր և մեսիջներ թողել մեզ՝ հասկացնելով, որ ե՛րբ ցանկանան և որտե՛ղ ուզենան կմտնեն...

Նիկոլ Անհողը, ում կառավարման տարիներին Արցախը երկու փուլով նվիրվեց թշնամուն, կապիտուլյանտ Նիկոլը, ում կառավարման տարիներին Ադրբեջանն օկուպացրել է Երևանի տարածքի չափ Հայաստանի սահմանամերձ տարածքներից...

Զրուցակիցս ազգությամբ հայ չէր, բայց ինձ պես ընկճված ու մի տեսակ հիասթափված էր Հայաստանում ընթացող իրադարձություններից: Զարմանում էր համատարած անտարբերությունից ու երբ փորձեցի արդարանալ, թե պատերազմն էր մեղավոոր, զոհերը, Արցախի կորուստը, նա չհամաձայնեց, ասելով. -Ընդհակառակը, լավ գիտեք, թե ով տարավ ձեզ պարտության ու քանի դեռ հանդուրժում եք, նոր, ավելի մեծ կորուստներ եք ունենալու: Ի՞նչ է, մտածում եք 21-րդ դարում հնարավո՞ր չէ վերանալ պատմության թատերաբեմից: