Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության լեգիտիմությունը մոտենում է զրոյի, բայց դա չի նշանակում, որ նրան հեռացնելը ժամերի կամ օրերի խնդիր է, քանզի ուժային կառույցների սվինների օգնությամբ և արտաքին օժանդակությամբ նա կարող է մնալ աթոռին: Պետք է նախորդած ժամանակաշրջանից հետևություններ անել ու դասեր քաղել...

Հարավային Կովկասում կենսունակ Հայաստանի գաղափարը Իրանի և Ռուսաստանի միջև կամուրջ լինելն է, որը տնտեսական առումով մաս կկազմի «Հյուսիս-Հարավ»նախագծին։

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը որոշել է Հայաստանից առավելագույնը կորզել, ինչը և աստիճանաբար անում է Նիկոլ հայադավի և նրա ոհմակի օգնությամբ: Արցախին ամբողջապես տիրելուց հետո սպասում է, որ Նիկոլը Տավուշում, ուր որ է, իրեն կամ Ադրբեջանին կվաճառի կամ կնվիրի հայկական 4 բնակավայր իրենց տարածքներով, ապա ևս 4-ը, այսպես կոչված, անկլավները, ընդ որում, մեկն Արարատի մարզում (Տիգրանաշենը): Վերջին օրերին էլ կրկին ակտիվորեն օրակարգ է մտցրել, այսպես կոչված, «Զանգեզուրի միջանցքի» հարցը։

Դուք չեք գտնելու այս իշխանության գեթ մեկ աջակից, երբ այս իշխանության դիրքերը սկսեն սասանվել: Դուք չեք գտնելու գեթ մեկ ագրեսիվ ոստիկան, երբ այս իշխանության դիրքերը սկսեն սասանվել: Դուք չեք գտնելու գեթ մեկ աշխարհաքաղաքական կենտրոն, որը կպաշտպանի այս իշխանությանը, երբ նրա դիրքերը սասանվեն:

Երեկ ադրբեջանական SOCAR-ի նախագահ Նաջաֆի հետ հանդիպման ժամանակ «Գազպրոմի» նախագահ Միլլերը հատուկ ընդգծեց Հայաստան բնական գազի մատակարարման գործում Մոսկվայի հետևողականությունն ու կարևոր դերակատարումը...

Հաճախ, գոյություն քարշ տալու ու թեթևակի զարգացում ունենալու ժամանակ, երկրի վիճակի օբյեկտիվ գնահատման հիմքը պետք է լինի ոչ թե թեթևակի զարգացման արդյունքում ստացված ինչ-որ չափի շահը, այլ սխալ քաղաքականության և զարգացման համար ունեցած բոլոր հնարավորությունները չօգտագործելու հետևանքով ունեցած կորուստները։

Հատկանշական է, որ հայ-ադրբեջանական «գազային սիրավեպը» սկսեց ակտիվորեն սնուցվել Բաքվից ու Երևանից՝ Ադրբեջանի ու Ֆրանսիայի միջև էներգետիկ համագործակցության զարգացմանը զուգընթաց...

Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը «СОР29 և Ադրբեջանի կանաչ տեսլականը» թեմայով միջազգային ֆորումի ժամանակ չի էլ թաքցրել, որ Ադրբեջանի համար առաջնահերթը Տավուշում շահեկան դիրքեր զբաղեցնելն է, և իր ղեկավարած պետությունը դրանից հետո որևէ միտք չունի դուրս գալ Հայաստանի այն ռազմավարական բարձունքներից ու տարածքներից, որոնց Նիկոլի և Նիկոլի ոհմակի պետական դավաճանության արդյունքում, առանց կրակոցի, տիրել է Սյունիքում (Մեծ Իշխանասար, Սև լճի հարակից տարածքներ), ինչպես նաև Վայոց Ձորում, Գեղարքունիքում բռնազավթած ռազմավարական բարձունքներից ու տարածքներից:

Սկսված «Տավուշյան շարժումը» կարիք ունի քաղաքական ձևակերպումների, և այդ դեպքում այն կբերի հաջողության։ Եթե մոտիվացված-ոգեշնչված հասարակությունը չհասկանա, թե ինքը ինչ է պահանջում, սպասված լայն համախմբումը չի կայանա, քանի որ շատ-շատերն այս պահին չեն հասկանում առաջ քաշված պահանջները...

Այն կրիտիկական վիճակը, որում գտնվում ենք մենք, վերջապես մեզ պետք է ստիպի դադարել մեզ հետ կատարվող ամեն ինչին մոտենալ մակերեսային, գավառական մոտեցումներով։