Ժողովուրդը միշտ էլ ունի ապստամբելու իրավունք, երբ կառավարիչներն իրենց պահում են վերջին ստահակի նման։
Ու հեչ կարևոր չէ, որ նախկին ապստամբողները «փոշմանել» են ու հիմա քաղաքական գուրու են խաղում, ապստամբությունից հետ պահում, «այլ մեթոդներ» փնտրում։
Ապստամբության իրավունքն ազգի արժանապատվության մակարդակի հետ խիստ է կապված, ու այն չեղարկողները, անհնար ու անիմաստ, առանց լուրջ հիմնավորման վճռական պահին անպատեհ համարողները հենց ազգի պատվի հետ են խաղում։
Կա մի քաղաքական խավ, որին ձեռնտու է, որ նոլիկն ավարտին հասցնի հանձնումը, ու իրենք մաքուր գան, նոլիկի մեթոդներով հիմա էլ նոլիկնոցը նախկին հռչակեն ու փնովեն։
Բայց մոռանում են, որ դիմացը նոլիկն է՝ անբարո մեկը, ով բոլորին իր հետ տանելու է մի հին հրեական անեկդոտի՝ բոլորին ամբողջ կյանքում վատություն արած մեռնող ծերուկի նման, որը մահվան մահճում վերջին ցանկությամբ, ինչը չէին կարող չկատարել, բռնել է տալիս հարազատներին, բարեկամներին։
Բավական է, որ ասի.
-Դուք ամեն ինչ գիտեիք, դուք ինձ հետ էիք, դուք ինձ հետ համագործակցում էիք։
Կարեն Ավագյան
Ծաղրանկարը՝ ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ Մանուկյան)