Արդյո՞ք ԽՍՀՄ-ը մեր մեծ Հայրենիքն էր։ Այո, որովհետև այդ Հայրենիքի համար հայ ժողովուրդը քրտինք և արյուն է թափել, իսկ դրանք անուրանալի բաներ են։
Ինչո՞վ է տարբերվում Հայրենասիրության զգացումը հայի մոտ ԽՍՀՄ-ից դարեր առաջ, ԽՍՀՄ-ի օրոք և ԽՍՀՄ-ից հետո։ Ոչ մի բանով, դրանք շարունակական և անբաժանելի մասեր են։
Օրերս ԱԺ ամբիոնից հայտարարվեց, որ խորհրդահայ հենասյուների վրա անկախ պետական գիտակցություն ստեղծելը մոլորություն է, և մեզ պետք է ՀՀ հայրենասիրության նոր մոդել։ Հիմա՝ եթե վաղն այդ մոդելը ներդրվի, ապա 10 տարի հետո եկող սերնդի գիտակցության և սրտի մեջ ամրագրվելու է, որ Հայաստանը 10 տարեկա՞ն է և 10 տարվա ժառանգությու՞ն ունի։ Եվ կապ չի ունենա, թե քանի հազար տարվա պատմություն ունես՝ թանգարաններում պահված։ Կապ կունենա այն, որ մարդկանց գիտակցության մեջ և սրտերում մենք ընդամենը 10 տարեկան ենք։ Իսկ եթե 10 տարեկան ես, ուրեմն, դեռ երեխա ես, ոչ մի բանի չպետք է խառնվես, պետք է խելոք նստես ու հնազանդվես հարևան փորձառու մեծահասակների կամքին։
Այ, այսպես է Արևմուտքը ժողովուրդներ վերացնում աշխարհի երեսից։
Հայկ Այվազյան