Երեկ երեկոյան շատ հաճելի զրույց ունեցա։ Զրուցակիցներս, այսպես ասած, հին սերնդի, զարգացած, իսկական մտավորականներ էին։ Բնականաբար, ցավով խոսում էինք Հայաստանի այսօրվա վիճակի, դավաճանական իշխանության և հասարակության մեծ մասի անտարբերության մասին։ Եկանք ընդհանուր եզրակացության, որ այս ամենի հիմնական պատճառը համատարած տգիտությունն է։ Այդ առիթով զրուցակիցներիցս երկուսը պատմեցին մեր ժամանակներին բնորոշ երկու անեկդոտ, որոնք շատ տիպիկ են այսօրվա իշխանության և նրա ընտրազանգվածի համար։
1․ -Հոպար, էդ «Փարվանան», ասում են, Թումանյանինն ա, ճի՞շտ ա։
-Չէ, «Փարվանան» Լֆիկինն ա, Թումանյանինը շավուրման ա։
2․ Տաքսու վարորդին․
-Արամ Խաչատրյանի փողոց։
-Ու՞մ․․․
-Կոմպոզիտոր Արամ Խաչատրյանի։
-Հոպար, ոչ թե Խաչատրյան, այլ՝ Արամ Ասատրյան։
Ավետիք Իշխանյան