Կիսալուսնի մահիկը, որպես թուրքերի մուսուլմանական հավատի նշանակ, նախ Բյուզանդիային է պատկանել, բայց երբ սուլթան Մահմեդը գրավեց Պոլիսը, այն դարձրեց իր կայսրության խորհրդանիշ։ Իսկ Բյուզանդիայում այն խորհրդանիշ է եղել դեռ Փիլիպոս Մակեդոնացու՝ Ալեքսանդր Մակեդոնացու հոր ժամանակներից։ Երբ նա պաշարել էր Բյուզանդիան ու, երկարատև պատերազմից հոգնած, որոշում է կիսալուսնի մթության քողի տակ պարսպի մեջ անցքեր բացել ու այդպես ներս մտնել, հակառակ բնության կանոններին, հանկարծ լուսինը սկսեց ցոլարձակելու, ճառագայթներ արձակել, գիշերային պահապանները տեսան պարսպի տակ փորող զինվորներին, տագնապ բարձրացրին և թշնամուն փախուստի մատնեցին։
Հետագայում, ի նշան երախտագիտության, Հեկատեսի նավահանգստում, Բոսֆորի կիրճի մոտ քաղաքացիներն արձան կանգնեցրին։ Սրա ապացույցն է նաև Տրայանոս կայսեր պատկերով մետաղադրամը, որի հետևի մասում դրոշմված են կիսալուսինն ու աստղը` համապատասխան արձանագրությամբ։ Բայց 1453-ի մայիսի 28¬ին, նվաճելով Կ. Պոլիսը, թուրքերը կիսալունի նշանը դարձրին իրենց զինանշանը, նկատի ունենալով, որ Ղուրանում հաճախ է հիշատակվում լուսինը, և կրոնական արարողությունների ժամանակ օգտվում են լուսնային օրացույցի հաշվարկներից։
Մեհրուժան ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ