Զարմանալի է ինձ համար, որ շատերը մեծ թեթևությամբ ու ինքնավստահ աջ ու ձախ խոսում են նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթից՝ ինչ անել դրա հետ, ինչ այլընտրանքներ կան կամ չկան: Իրար մեղադրում եմ, քրքջում, հեգնում, ուրախանում:
Ոչ անվերջանալի ողբին, ոչ ուշացած հանճարեղ լուծումներին, ոչ էլ «բա ես ասում էի, չէ՞» ասողների բանակին միանալու ցանկություն բոլորովին չկա, քանի որ այս ամենը, առկա բազմակողմանի անկապության պայմաններում, անխուսափելի էր և դեռևս է՛։
Երեկվանից (02.10.2024-irates.am) այսօր (03.10.2024-irates.am) , Հայաստանում տեղի ունեցած իրադարձություններում կարող ենք ֆիքսել երկու փաստ.
1. ԲԱԳՐԱՏ ՍՐԲԱԶԱՆԻ ՀԶՈՐ ԽՈՍՔԸ Հ1-ՈՒՄ
Իրաքյան Քրդստանի 2017-ի անկախության հանրաքվեի արդյունքները ամբողջ աշխարհում ճանաչեց միայն Իսրայելը։ Իրաքյան Քրդստանի ռազմական միավոր համարվող Փեշմերգան ֆինանսավորվում է նաև Իսրայելի կողմից։
Վերջերս սկսել եմ շատ վատ հասկանալ, թե ինչպիսի իրականության մեջ եմ հայտնվել։ Ափսոս, որ Կաֆկան 100 տարի առաջ է գրել իր «Դղյակը», թե չէ ես պետք է նման մի բան գրեի այսօր...
Աննախադեպ «հրաշք» է տեղի ունեցել․ ՀՀ ԱԳՆ ղեկավարը կասկածներ ունի, որ Բաքուն խաղաղության է ձգտում: «Օրինակ, հիմա Ադրբեջանն օգտագործում է «Արևմտյան Ադրբեջան» նարատիվը։ Մինչդեռ, Բաքուն «Արևմտյան Ադրբեջան» ասելով՝ հասկանում է Հայաստանի գրեթե ողջ տարածքը։