Վրաստանի իշխող «Վրացական երազանք» կուսակցությունը մտադիր չէ չեղարկել «Օտարերկրյա գործակալների մասին» և «ԼԳԲՏ քարոզչությունն» արգելող օրենքները՝ հայտարարել է կուսակցության գործադիր քարտուղար Մամուկա Մդինարաձեն։ «Դրանք եվրոպական արժեքներ չեն։ Մենք ուրիշ Եվրոպա գիտենք, ուրիշ Եվրոպա ենք ուզում։ Վստահ եմ, որ պահպանողական ուժերը Եվրոպայում կարթնանան»,- ասել է քաղաքական գործիչը:               
 

Խոսք մարդու մասին

Խոսք մարդու մասին
25.03.2014 | 00:10

Սերգո Կարապետյան, ՀՀ գյուղատնտեսության նախարար: Մարդ, որի հետ շատ քիչ եմ շփվել, կամ էլ երբ շփվել եմ, այնքան էլ մեծ տպավորություն չեմ ստացել: Բնական է, որ շփվել եմ նրա հետ իր համար աշխատանքային լարված օրերին, այս կամ այն գյուղմթերքի մթերման ժամանակ: Ասեմ ավելին, այնքան էլ չեմ հիացել նրա արտադրողի կերպարով, երբ տարիներով որպես սեփականատեր չէր վճարում մթերված ապրանքների գումարը: Այդ մասին նույնիսկ հիշատակեցի նրան, Արարատի մարզպետարանում հանդիպման ժամանակ, երբ արդեն գյուղնախարար էր:
Մեղքս չթաքցնեմ, ընդունեց խոսքերս, բայց այդ օրվանից իմ հանդեպ չարության ոչ մի նշույլ չնկատեցի այդ մարդու կողմից: Ավելին ասեմ, զգում ես, որ նախարար դառնալուց հետո Սերգոն բոլորովին փոխվել է, դարձել է ավելի պատասխանատու, ավելի մտահոգ Հայաստանի գյուղատնտեսության զարգացման համար: Եթե ոմանք պաշտոնը ստանձնելուց հետո մեջքով շուռ են գալիս դեպի ժողովուրդը և աշխատում են չշփվել գյուղացու հետ, ի դեմս Կարապետյանի` ամեն ինչ հակառակն է: Նա ոչ միայն չի խուսափում շփվելուց, ավելին` իր շփումներով, իր խոսքով համոզում է գյուղացուն, կարծես ասելով, համոզելով նրան, որ ասա, և ես պատրաստ եմ ուժերիս կարելվույն չափ օգտակար լինելու քեզ:
Հինգ տարի գյուղապետ եմ, այդ ընթացքում չեմ տեսել որևէ նախարարի, որ այցելի գյուղ, բաց ճակատով կանգնի գյուղացու դիմաց և լսի նրա հանդիմանանքները: Գուցե գյուղնախարարից շատ հանդիպելու անհրաժեշտություն գյուղացին ունի ջրային տնտեսության պատասխանատուների հետ, բայց արի ու տես, որ նրանց ոչ միայն գործով, անգամ դեմքով գյուղացին չի ճանաչում, իսկ Կարապետյանի պարագայում այդպես չէ: Կարապետյանը պետական պաշտոնյա է, որը ոչ միայն մտահոգված է, որ Արարատյան դաշտավայրում խոպանի վերածված հողերը մշակվեն, այլև նրանց տերերը տուն վերադառնան և տեր կանգնեն իրենց հայրենիքին: Այդ հողերը խոպանի վերածվեցին անպատասխանատու պաշտոնյաների բութ հայացքի ներքո, որոնք ոչ միայն չէին օգնում գյուղացուն, այլև օրերով ջուր չէին տալիս հողերը ջրելու, բերք արտադրելու, կամ էլ արտադրվածը մթերելու համար: Կարապետյանը կարողացավ հասնել նրան, որ անցած տարիներին գյուղացուն տրվել է շուկայականից անհամեմատ ցածր գներով պարարտանյութ և դիզվառելիք, տարբեր տեսակի սերմացուներ: Մի պահ առվույտի սերմացուի մեկ կիլոգրամն արժեր մինչև երեք հազար դրամ, իսկ դրսից նրա ներկրումից հետո արժեքը կտրուկ իջավ:
Սերգո Կարապետյանի շնորհիվ էր, որ տարիներով Նուռնուսի բազայում հանգրվանած «ըպսՈՐցրՖ» մակնիշի տրակտորները կարճ ժամանակում շուկայականից անհամեմատ ցածր գնով, ընդամենը չորս միլիոն դրամով, վաճառվեցին գյուղապետարաններին: Եվ այսօր այդ մեկ տրակտորը գյուղում էական դեր է խաղում:
Ինչու գրեցի այս տողերը Սերգո Կարապետյանի մասին, որովհետև ծախու որոշ գրչակներ պատրաստ են ամեն կերպ սևացնելու մարդուն, անկախ նրա լավ գործերից, ինչ է թե` նա պետական պաշտոնյա է: Մեր օրերում պետական պաշտոնյան իսկ և իսկ բոբոյի կերպարով է ներկայացվում ժողովրդին: Մինչդեռ լավ պետական պաշտոնյա ունենալը հարստություն է, ինչը, ցավոք, նշմարելի չէ մեր երկրում: Հետևաբար, պետք չէ փոքր ինչ նկատելին, լավն ամեն կերպ սևացնել:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2703

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ