Մերձավոր Արևելքում ստեղծված պայթյունավտանգ իրավիճակին անդրադառնալով՝ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարել է. «Իրան-Իսրայել ուղու վրա ամեն ինչ չափազանց լարված է։ Այս անվերջանալի հարվածների փոխանակումը պետք է դադարեցվի։ Անհրաժեշտ է գտնել իրավիճակի կարգավորման այնպիսի ուղիներ, որոնք երկու կողմերին էլ կբավարարեն: Հարցի պատասխանը միշտ փոխզիջումների որոնման մեջ է, որոնք հնարավոր են տվյալ իրավիճակում, որքան էլ դա դժվար լինի»:               
 

Իսկ նրանք մեզ զորակցեցի՞ն Մարտի 1-ին

Իսկ նրանք մեզ զորակցեցի՞ն Մարտի 1-ին
04.12.2013 | 11:12

Մտավորականության, նրա քաղաքացիական դիրքորոշման մասին ծեծված խոսքերից հոգնել եմ: Իմաստ չունի անընդհատ փորձել տեղից շարժելու անշարժը, ավյուն ու արյուն ներարկել այն երակներին, որոնք իրենց գիտակցական կյանքը սովետական իրականությունից հետո այդպես էլ չկարողացան վերաիմաստավորել:

Ռուս գրողը, թարգմանիչը, մտավորականը բաց նամակ, ուղերձ է հղում իր ուկրաինացի գրչակից ընկերոջը, ուկրաինացի ժողովրդին՝ փորձելով ցույց տալ, որ բիրտ Ռուսաստանի կողքին կա նաև մեկ այլ Ռուսաստան, որն ապրում է հոգևոր արժեքներով, տեր է իր մշակութային հարստությանը: Եվ, կարդալով այդ նամակը, տեսնում ու հասկանում ես, որ Ռուսաստանը բազմաշերտ է, հետևաբարև՝ ունի վերափոխվելու, նորանալու, փլատակների տակից դուրս գալու ռեսուրսներ: ՈՒնի այդ ռեսուրսները, որովհետև այնտեղից հնչում է ոչ միայն Պուտինյան քարոզիչների, այլև՝ մտավորականների ձայնը: Մարդկանց, որոնք ապրում են խղճի մտոք:

ՈՒ մինչ ռուս մտավորականն իր աջակցությունն է հայտնում ուկրաինացի մտավորականին, սոցցանցերում, ի պատասխան այն հարցի, թե ինչու մենք չենք զորակցում ուկրաինացի ժողովրդին, հնչում է հետևյալ հարցադրումը. «Իսկ նրանք մեզ զորակցեցի՞ն Մարտի 1-ին»: Չգիտեմ, թե ինչ են մտածել այսօրվա ՈՒկրաինայի մտավորականները Մարտի 1-ին հայ ժողովրդին զորակցելու մասին, բայց լավ գիտեմ, թե ինչ են խորհել ու գրել այդ մասին մեր գրողներից ոմանք: Գիտեմ, հիշում եմ, թե ինչպես էր նրանց մեծ մասը լռել: Հիշում եմ նաև, որ չլռողներն էլ ուղղակի կրկնում էին պաշտոնական քարոզչությունը՝ փորձելով հաշտության եզրեր գտնել սեփական խղճի հետ:

Ասում եք՝ ուկրաինացիները մեզ զորակցեցի՞ն Մարտի 1-ին: Իսկ ես ուզում եմ պարզապես հարցնել՝ մեր մտավորականները զորակցեցի՞ն մեզ Մարտի 1-ին: Զորակցեցի՞ն սեփական ժողովրդին, որն անհավասար պայքարի էր դուրս եկել բիրտ ուժի դեմ: Եվ եթե քո երկրի գրողը, բանաստեղծը լռում է այդ պահին, ինչո՞ւ ես ուզում, պահանջում, որ ուկրաինացին կամ ռուսը զորակցի քո ժողովրդին:

Հարգանք ու պատկառանք սովետական մտավորականությանը: Թողեք, որ նրանք հինգ տարին մեկ իրենց կռիվը տան ստեղծագործական միությունների ղեկավար պաշտոնների համար: ՈՒ լավ է գոնե, որ հրապարակն ազատվում է գուցեև՝ այսօր հանրությանը քիչ հայտնի, բայց իրական մտավորականների գործունեության համար:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1956

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ