Թեհրանի և Բաքվի հարաբերություններում տեղի ունեցող այսօրվա իրադարձությունները հիշեցնում են պատերազմի հայտարարում` առանց պաշտոնական ակտի և առանց ավանդական պատերազմական գործողությունների։ ՈՒստի մտքումդ «սառը պատերազմ» բնորոշումն է ծագում։

Մասոնները կարող են անդամակցել ամենատարբեր անվանումներն ու հռչակված սկզբունքներն ունեցող կազմակերպությունների։ Հաճախ օգտագործվում են տարօրինակ «ցուցանակներ», ինչպես, օրինակ, «Հարբեցողության դեմ պայքարի ընկերությունը», երբեմն էլ ամենավսեմ անվանումները։ Այդ կազմակերպությունների մի մասը կարող է լինել բաց, մի մասն էլ գաղտնի, սակայն մասոնների իրական գործունեությունը միշտ գաղտնի է ու քողարկված և երբեք չի համապատասխանում հռչակվածին։

Հայկական թվագրության 4506 թվականի Տրե ամսի 17-ին, որ թարգմանաբար նշանակում է 2013 թվականի նոյեմբերի 26-ին, կարող ենք հստակ արձանագրել` շամանական պարերն ավարտվեցին: Ծնծղաները դեռ հնչում են, տեղ-տեղ նաև ալարկոտ ծափեր են հնչում, բայց դա արդեն ոչինչ չի նշանակում` ներկայացումն ավարտվել է չսկսված:

Այսպես եղավ նաև Վրաստանի դեպքում: Արևմուտքը տվեց Աբխազիան ու Օսիան` Ռուսաստանի հետ խիստ «թաքուն» պայմանավորվածությունների արդյունքում: Ժամանակավորապես վերցնելով Վրաստանը: Ի պահ, որ հարկավոր դեպքում, եթե պետք լինի, տա նաև Վրաստանը: Իրենը Մեծ Մերձավոր Արևելքն է էս պահին, ու ամեն ինչ անելու է, որ գլուխ բերի մեծ կոմբինատոր Բժեզինսկու` Մեծ Մերձավոր Արևելքի նախագիծը: Իսկ Ռուսաստանին միշտ էլ հերթ կհասնի:

Եվ այսպես, ինչպես արդեն գրել ենք, «Արևելյան Թուրքեստանի իսլամական շարժումը» (ԱԹԻՇ), որն անվանում են նաև «Արևելյան Թուրքեստանի իսլամական կուսակցություն», «Ալլահի կուսակցություն», հանդես է գալիս Չինական Ժողովրդական Հանրապետության ՈՒյղուրական ինքնավար շրջանի՝ Սինցզյանի տարածքում, այսպես կոչված, Արևելյան Թուրքեստանի պետության ստեղծման օգտին։

Հիմա արդեն թե՛ Եվրոպայում, թե՛ աշխարհի այլ տարածաշրջաններում լրատվամիջոցներն ավելի ու ավելի հաճախ են գրում այն մասին, որ Արևմուտքում իսկական պատերազմ է սանձազերծվել ընդդեմ... քրիստոնեության։ Այդ պատերազմը, օրինակ, Ռուսաստանում բորբոքելու փորձը (Pussy Riot-ի հետ կապված սկանդալը) առայժմ չի հաջողվում։ ՌԴ Պետդումայի միջազգային գործերի կոմիտեի նախագահ Ալեքսեյ Պուշկովը Twitter-ի իր էջում օրերս գրել է. «Անգլիայից մինչև Նորվեգիա հալածում են քրիստոնյաներին. մարդիկ աշխատանքից հեռացվում են խաչ կրելու համար։

Անխոնջ գիտնականները աշխարհի վերջի նոր ժամկետ են գտել` 2014-ի փետրվարի 22-ը: «Մեղավորը» այլևս մայաները չեն, այլ վիկինգները: Վիկինգների առասպելն ասում է` ամեհի Ֆենրիր գայլը այդ օրը կսպանի Օդին աստծուն, նրա հետ կմեռնեն բոլոր աստվածները, իսկ գայլը կուլ կտա արևը, և երկիրը կհայտնվի խավարի մեջ: Փետրվարի 22-ը կոչվում է Ռագնարեկ: Առասպելը փրկություն է խոստանում միայն երկուսին` նրանցից էլ կսկսվի նոր քաղաքակրթությունը: Եթե իրենց ճիշտ պահեն:

Ինչպես հայտնի է, Աֆղանստանից ՆԱՏՕ-ի և նրան հարող երկրների զորքերի դուրսբերումը նախատեսված է 2014 թվականին։ Բայց դեռ 2012 թ. հոկտեմբերի 7-ին աֆղանական «Թալիբան» շարժումը երկրի բնակչությանն ուղղված դիմումում հայտարարել էր, թե «լիակատար հաղթանակ է տարել օտարերկրյա ինտերվենտների նկատմամբ»։ Հայտարարությունը պնդում էր, որ օտարերկրյա զորքերը «այնքան ամոթահար ու նվաստացած են հեռանում Աֆղանստանից, որ դժվարությամբ են փորձում մի որևէ արդարացում մոգոնել դրա համար»։ Իհարկե, Հայաստանի ամերիկամետ քաղաքացիները մեզնից կպահանջեն, որ մենք ավելի շատ հավատանք ոչ թե «Թալիբանին», այլ ԱՄՆ-ի ղեկավարության խոսքին։

Նոյեմբերի 19-ին Վիեննայում հանդիպեցին Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահները: Հանդիպեցին տևական ընդմիջումից հետո, որ պայմանավորված էր Ռամիլ Սաֆարովի` Հունգարիայից Ադրբեջան վերադարձով ու ազգային հերոս հռչակվելով: Հայ-հունգարական դիվանագիտական հարաբերությունները դեռ վերականգնված չեն:

Գլոբալ խաղում տեղի ունեցող դասավորությունների արագությունը շատերի ենթագիտակցությունն է սևեռել նախորդ դարասկզբի` Առաջին համաշխարհային պատերազմին նախորդող նույնական «եռուզեռի» վրա: