Լավ, հասկացանք, թե Նիկոլ Փաշինյանն ով է, բա 2018 թվին հեղափոխություն բեմականացրածներն ովքե՞ր են:

ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալի հայտարարությունը` ՀՀ ՊՆ-ում ներկացուցիչ գործուղելու մտադրության վերաբերյալ, կառավարությունից այդպես էլ չպարզաբանվեց:

Բոլոր նրանք ովքեր ՌԴ-ից «աբիժնիկ» են և կարծում են, թե ՌԴ-ն Հայաստանի հակառակորդն է, հետևաբար Հայաստանը ՌԴ-ի հետ չպետք է լինի որևէ միության մեջ, նաև կարծում են, թե Հայաստանի փրկությունը ՆԱՏՕ-ն է, և Հայաստանն օր առաջ պետք է մերձենա ՆԱՏՕ-ին, այսօր ևեթ կարող են տեղափոխվել Թուրքիա։

Մանուէլ Չէքէմեան ծնած է Մալաթիա, Թուրքիա: Մալաթիայէն եկած է Պոլիս եւ ուսում ստացած Հայոց դպրեվանքին մէջ: Պոլիսը` սկսելով դպրեվանքէն, եղած է իր կեանքին մէկ մասը: Եւ յստակ է, թէ կեանքի այդ «մէկ մասը» Մանուէլին համար եղած է երազային, ուր ան վայելած է Պոսֆորի գեղեցիկ Պոլիսը ու անոր հայկական կեանքը:

«Россельхознадзор»-ն արգելել է հայկական 16 տեսակի գյուղմթերքների ներմուծումը Ռուսաստան` թունաքիմիկատների բարձր պարունակության պատճառաբանությամբ: Քանի դեռ զանազան ու զարմանազան հիստերիկ-բանսարկու «алкаш»-ներն ու էրդողանիկներն այս թեման վռազի մեջ չեն հասցրել Սերժի գրպանը գցել, փորձեմ հուշել` ըստ իս, իրական պատճառներ

«Եվրահանձնաժողովը Հայաստանի հետ սկսում է վիզային ռեժիմի ազատականացման երկխոսությունը»։ Այսպիսի վերնագրով լուրերի շուտով հաճախ կհանդիպենք։ Սա եվրոպական բլեֆ է։ Դրախտային մահ խոստանալու պես մի բան...

Բայդենը շատ իմաստուն քայլ արեց: Դա արդար էր սեփական կուսակցության և ամերիկացի ժողովրդի հանդեպ: Բայդենն իրականում ծանրակշիռ քաղաքական գործիչ է, ով լուրջ ճանապարհ ունի անցած...

«Ադրբեջանն առաջարկել է հայկական կողմին, որպես ժամանակավոր մոտեցում, համաձայնեցնել այն հիմնական սկզբունքները, որոնք հիմք կհանդիսանան երկու երկրների միջև բարիդրացիական հարաբերությունների հաստատման համար»,- ասել է Ադրբեջանի նախագահի օգնական Հիքմեթ Հաջիևը՝ հասկացնելով, որ խաղաղության ամբողջական պայմանագիր կնքելու համար Հայաստանը պետք է փոխի Սահմանադրությունը և համաձայնի Մինսկի խմբի լուծարմանը:

Հայաստանի ամենամեծ պրոբլեմն այն չէ, որ պատերազմում սարսափելի պարտություն է կրել և ունի մի հարևան, որը շարունակ նոր պահանջներ է դնում մեր առջև:

Բայդենի ընտրապայքարից հրաժարման մեջ ինձ ամենահետաքրքրողը ոչ թե այն ամենն է ինչին հետևում էինք վեջին շրջանում՝ տարիք, առողջական վիճակ, պարտություն դեբատում, այլ այն, որ ընտրապայքարից դուրս գալուն կողմ է սկսել արտահայտվել և ինչ-որ տեղ ստիպել հենց դեմոկրատական իսթեբլիշմենթը: Սա է քաղաքական մշակույթը, սա է կուսակցական ներքին դեմոկրատիան, սա է հանուն Ամերիկյան երազանքի արժեքը: Քաղաքական առումով այս որոշումը առավել հասունացավ, երբ Բայդենի նախընտրական կոմպանիայի ֆինանսական հանգանակություններն ու խոշոր ներդրումները մեցենատներն ու ֆինանսական կոնգլոմերատները սկսեցին կասեցնել: Սա համակարգ է, սա պետականության ընկալման տրադիցիոնալիզմ է, սա ինստիտուցիոնալ շահ է: