Զսպվածությունը մեծ երազանքների ու ամենաամբիցիոզ իղձերի հասնելու ճանապարհն է

Եթե շատերին թվում է, թե մենք բանուգործ չունենք, տունուտեղ չունենք. հիշեցնեմ, որ չորս երեխայի բազմազավակ լեգիտիմ պապա եմ:

Եթե ոմանց թվում է, որ մենք կնոպկով միացող ու ջոստիկով քայլող

«Մարիոներ» ենք, Էմոցիաներ, կասկածներ, տրամաբանություն, գիտելիքներ, անձնական փորձ, սեփական ամբիցիաներ ու հիասթափություններ, անպատասխան հարցեր չունենք. հիասթափեցնեմ` լի՜ի՜քը...

Բայց ես` ինքս, զսպում եմ անձնական լիքը բաներ, մեջս կուտակված ասելիք ու նեղ ակնկալիք, հանուն ավելի մեծ ու ընդհանուր բանի:

Ոնց նայում եմ մեծ մասը չի հասկացել «Չ՛ԱԿՆԿԱԼԻՔՆԵՐԻ ՊԱՅՔԱՐ» ձևակերպման իմաստն ու խորությունը:

Շատերն են հիշում ու խոսում, թե ոնց 90-ականներին մարդիկ զսպեցին իրենց:

Զսպեցին իրենց անձնական կարիքները, անգամ ամենահասարակ ու անհրաժեշտ կենցաղային բարիքները` հանուն ընդհանուր հաղթանակի:

ՈՒ էդ զսպվածությունը, ի հեճուկս լիքը անհատների անկուշտ ախորժակի, պղտոր ջրում ձուկ բռնողների, կեղծ հերոսների և այլ լիքը կեղտոտ վայրիվերումների, միևնույն է հաղթեց:

Հետո մեզ տարիներով թունավորեցին, թե իզուր եք ձեզ «զսպել ու զրկել, ի՞նչ եք շահել` Արցախ մարցախ, բանակ մանակ... էդ սաղ ավելորդ բեռ ա, որ դրել են ձեր շալակը, ազատվեք հանգիստ ապրեք» (երկար չշարադրեմ էդ կեղծ թեզերն ու կեղտ մանիպուլացիաները, ինձնից լավ գիտեք):

Մեր անզուսպ ցանկություններն ու անձնական հՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ գրգռեցին, ու մենք ինքներս «մեր ձեռով» վարի տվեցինք...

Էս իշխանությունների «ուժը» չ՛զսպվածության մեջ է:

Իրենք էլ են էդպես խոսում ու արտահայտվում, քաջալերում անզուսպ վարքագիծը, բամբասանքը, աջուձախ ցեխ շպրտելը, պիտակավորելը, մեղադրելը, ծաղրելն ու հայհոյելը: Իրենք գրգռեցին այս անհաղորդ ու անզուսպ մշակույթը` անունը դնելով ազատություն:

Միմյանց վշտի հանդեպ ենք անգամ անզուսպ: Քաղաքի սրտում շենք է պայթում, մեր «կյանքն անզուսպ շարունակվում է»:

Չեմ ուզում աղետները հիշեցնելով ու թվարկելով տանել հուզական դաշտ (չնայած առանց հույզերի էլ հնարավոր չի):

Եվ Մովսեսը տեսավ, որ ժողովուրդն անզուսպ է, քանի որ Ահարոնը նրանց անզուսպ էր դարձրել՝ իրենց թշնամիների առաջ խայտառակ լինելու չափ:

(Ելից, 32:25):

Զսպվածությունը մեծ երազանքների ու ամենաամբիցիոզ իղձերի հասնելու ճանապարհն է:

Նավեի որդի Հեսուն վկա:

Արտ ԴԵՄԻՐՃՅԱՆ

Մեկնաբանություններ