Այն, որ «Վարդանանք» ազգային շարժում հորջորջվածը, շարժման առերույթ նախաձեռնող Անդրանիկ Դովլաթյանը փետրվարի 24-ին Էջմիածնում չկարողացան հասնել իրենց նպատակին, դա նրանց պարզապես թույլ չտրվեց, մեզանից որևէ մեկին չպետք է հանգստացնի, թե դրանով ամեն ինչ ավարտվեց, ամեն ինչ ավարտվել է:
Վերջին շաբաթվա ընթացքում ականատես եղանք մարտունեցի արտագնա աշխատավորների սոցիալական ընդվզմանը, որն ավարտվեց գոռոցներով, անիմաստ մեղադրանքներով և մի երկու ժամ ճանապարհը փակելու բեմադրությամբ։
Լայվով հետևում էի «Նիկոլաե Չաուշեսկուի գործով» Մալյանի արդարացման դեմ դատախազի բողոքի քննությանը վերաքննիչ դատարանում (այս գործով Մալյանին պաշտպանում է միայն իմ գործընկեր Աթանեսյանը)։
2024 թվականի փետրվարի 05-ին և 06-ին «facebook» սոցիալական ցանցում գրանցված «Andranik Dovlatyan» տվյալներով օգտատերը իրականացրել է ուղիղ եթերներ, որոնցով վերջինս Ն.Ս.Օ.Տ.Տ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի, Շիրակի թեմի առաջնորդ Տ. Միքայել եպիսկոպոս Աջապահյանի, այլ բարձրաստիճան հոգևորականների և այլոց հասցեներին, ինչպես նաև Իրանի Գերագույն հոգևոր առաջնորդ Այաթոլլա Խամենեինի հասցեին հնչեցրել է հայհոյանք և զրպարտություն պարունակող արտահայտություններ:
Օրհներգի մէջ «թշնամի» բառը կայ, եղեր…
Գնացէք կարդացէք Բրիտանիայի օրհներգը, ուր «թշնամիներին ցրում եւ տապալում են»։ Իրլանդիայի օրհներգերում «անպատւութիւն չունեցող պատերազմող ազգի որդիներ ենք»։
Որևէ երկրի նորմալ զարգացման առաջին պայմանը տվյալ երկրի հզորությանը և պոտենցիալին համապատասխան նպաստավոր միջավայրի ստեղծումն է։
Միջավայր ասվածն էլ մի այնպիսի բան է, որի որոշակի հզորության կամ մակարդակի ինչ-որ չափից վերև զարգացում ու առաջընթաց հնարավոր է կազմակերպել, իսկ այդ չափից ներքև նման բանը անհնարին կլինի...