Վերջին օրերին մամուլում հայտնվում են նյութեր, համաձայն որոնց՝ տարբեր տրամաչափի ԲՀԿ-ականներ լքում են կուսակցությունը՝ հիասթափված լինելով Գագիկ Ծառուկյանից ու նրա քաղաքականությունից: Բազմիցս է խոսվել այն մասին, որ ԲՀԿ-ից արտահոսքը անխուսափելի է, քանզի կուսակցությունն ի սկզբանե հիմնադրված է եղել մեկ անձի հիմքով, մեկ անձի շուրջ ստեղծված իրադրությամբ և մեկ անձի քմահաճույքներով: Իհարկե, հայաստանյան իրականության պայմաններում դժվար է պատկերացնել, որ անհատը կարող էր կուսակցություն հիմնել:

«Քաղաքական գործիչները նման են տակաշորերի: Նրանց էլ պետք է պարբերաբար փոխել, և նույն պատճառներով» (ֆրանսիական ասացվածք)։ Տարիներ առաջ հանրապետության երկրորդ նախագահը իր վերջին ընտրաշրջանի քարոզարշավն սկսեց «Հրազդան» հեռուստաընկերության ուղիղ եթերում:

Նկատվել է, որ հակամարտությունների և սուր խնդիրների հետ կապված իրական գործընթացները հաճախ վիրտուալի են վերածվում, և դրանում ոչ մի արտասովոր բան չկա, որովհետև զանգվածային լրատվության ու ինֆորմացիայի հասանելիության փուլում հենց տեղեկատվության ոլորտում են տեղի ունենում կոնֆլիկտային բնույթի հիմնական գործընթացները։ Ցանկացած կոնֆլիկտ շատ շուտով ավելի շատ վիրտուալ է դառնում, քան իրական։ Մեծ է վտանգն այն բանի, որ կոնֆլիկտի անմիջական մասնակիցները կհայտնվեն տեղեկատվական հոսքերի ոլորտում և կընդունեն այդ խաղի կանոնները։

Քաղաքագետների միության մայիսի 27-ի հյուրը քաղաքագետ, թատերական ռեժիսոր, «Ժամանակի էությունը» շարժման ղեկավար Սերգեյ ԿՈՒՐՂԻՆՅԱՆՆ էր, որ Մոսկվայից մի քանի ժամով եկել էր Հայաստան: Այցի բուն նպատակը Եվրասիական միության քարոզչությունն էր և Եվրամիության հակաքարոզչությունը:

Դժվար, դժվար շաբաթ էր Հայաստանում` աննախադեպ իրադարձություններով ու անհաջորդ դեպքերով: Կառավարության չարչարանաց շաբաթը, երբ Ազգային ժողովում պաշտպանում էր իր գործունեության ծրագիրը, ավարտվեց կանխատեսելի արդյունքով: Ի սկզբանե ակնհայտ էր, որ կառավարության ծրագիրը խորհրդարանում ստանալու է վստահության քվե մեծամասնության ձեռամբ, իսկ բոլոր հնչած ու չհնչած ելույթներն ընդամենը արարողակարգային են ու հավուր պատշաճի` մի ծրագրի քննարկման շրջանակներում: Ցավոք: Որովհետև այդ ծրագիրը վերաբերում է բոլորիս: Բայց, այնուամենայնիվ, խորհրդարանական երկուշաբթին բոլորովին այլ իրադարձության էր նվիրված, քան կառավարության ծրագիրն է. երկարատև բացակայությունից հետո խորհրդարան էր վերադարձել «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանը:

Գազի գնին զուգահեռ բավականին «հեզաճկուն» կրկին օրակարգ է մտնում ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման հարցը, որը գնալով թափ է հավաքում` հանդիպումների իր բավականին հետաքրքիր շքերթով, և որի «գագաթը» կդառնա Սերժ Սարգսյան-Իլհամ Ալիև զալցբուրգյան հանդիպումը հունիսի 12-ին:

Եթե համադրելու լինենք խորհրդարանական ընտրություններից անմիջապես հետո խորհրդարանին ներկայացված նոր կառավարության ծրագրի քննարկումներն այսօրվա` «տյունինգ» արված գրեթե նույնական ծրագրի քննարկումների ու առկա մթնոլորտի հետ, ապա անչափ հետաքրքիր քարտեզագրում կարող ենք ունենալ: Բոլոր մասնակիցների առումով: Հիշենք, որ նախորդ անգամ քննարկումներն այնքան կառուցողական էին, որ քիչ էր մնացել հավատայինք, թե առողջ քաղաքականությունն արդեն ոտ առել, թափառում է Հայաստանով ու նրա խորհրդարանով մեկ։ Ավաղ, շատ արագ պարզվեց` կոմունիզմի ուրվականն էր այն և շատ շուտ վերացավ:

Հայաստանում գազի թանկացման հարցն անչափ կարևոր է դարձել ոչ միայն երկրի լրատվամիջոցների ու քաղգործիչների, այլև ամբողջ բնակչության համար։ Հարկ է նկատել, որ, չնայած «հավերժական եղբայրության» և Հայաստանի, որպես տարածաշրջանում Ռուսաստանի միակ «հենարանի» մասին բոլոր շաղակրատություններին, Մոսկվան արդեն երկար ժամանակ հետևողականորեն հարկադրանքի բիրտ տնտեսական ու քաղաքական մեթոդներ է կիրառում մեր երկրի նկատմամբ։

Ներկայումս իսլամական արմատական շարժումը քաղաքական ու գաղափարախոսական ճգնաժամ է ապրում` կապված մի շարք կարևոր իրադարձությունների հետ։ Դրանք են` իսլամականների չեչենական խմբավորման փաստական ջախջախումն ու չեչենական խնդրի որոշակի մարումը և իսլամական արմատականության կենտրոնների կողմից արմատականության այդ օջախի նկատմամբ հետաքրքրության սկզբունքային նվազումը, իսլամական արմատականության առնչությամբ ԱՄՆ-ի ու Մեծ Բրիտանիայի քաղաքականության վերաիմաստավորումը, արաբական պետությունների կողմից իսլամական արմատականության սպառնալիքի խնդրով մտահոգության աճը, իսլամական սկզբունքների` շարիաթի միջոցով սոցիալ-տնտեսական խնդիրների լուծման և ազգային զորեղ պետությունների ստեղծման անհնարինությունը, իսլամական պետությունների ու իսլամական արմատական շարժումների տարբեր ուղղությունների միջև հակասությունների խորացումը։ Եվ այս ֆոնի վրա իսլամական արմատականության կողմից ճնշման ենթարկվող մի շարք պետություններ նրա դեմ պայքարի կառույցներ են ստեղծել։

Կառավարության ծրագրի խորհրդարանական քննարկումները ցույց տվեցին, որ, իշխանություն-ընդդիմություն պայքարից զատ, գոյություն ունի նաև տեսակի պայքար: Վարչապետ Սարգսյանի ելույթը, դրա արձագանքները և կառավարության ծրագրի քննարկումները ստեղծեցին այն իրավիճակը, երբ հնարավորություն է ստեղծվում տարանջատելու քաղաքական գործիչներին պատեհապաշտներից ու «պղտոր ջրում ձուկ որսացողներից»: Անկախ կուսակցական պատկանելությունից, խորհրդարանականների ելույթներն ապացուցեցին, որ միասնական ծրագրերի, զարգացման հայեցակարգերի և բնակչության տարրական կարիքները հոգալու, խնդիրները լուծելու հարցերի շուրջ հնարավոր է միասնական մոտեցում ցուցաբերել: Ընդունված է ասել, որ հայկական իրականության պայմաններում իշխանությունը չի կարողանում արդյունավետ և գրագետ ծրագրեր ներկայացնել, ուստի և «ճնշված» ընդդիմությունը մշտապես քննադատում և վարկաբեկում է իշխանության գործունեությունը: