«Աշխարհաքաղաքականություն» եզրույթը շատերը սխալ են ընկալում, անգամ՝ մասնագետ-քաղաքագետները: Այստեղից էլ՝ աղավաղված, խիստ մակերեսային պատկերացումները մեզանում և մեր շուրջ տեղի ունեցող զարգացումների վերաբերյալ...

Որևէ տեսակի պայքարի ընթացքում ճիշտ ու գրագետ գործողություններ կատարելու և արդարացված նպատակներ հետապնդելու համար ամենահիմնական պայմանը պայքարող կողմերի ուժերի չափի ու դասավորության և, մեկ էլ, նրանց ռեսուրսների առկայության ու դրանց չափերի հնարավորինս ճիշտ գնահատականներն են։

Հայադավ Նիկոլը և իր ոհմակը միայն Թուրքիայի և Ադրբեջանի, Էրդողանի և Ալիևի հետ չէ, որ սիլի-բիլիներով, «սիրախաղերով» են զբաղվում: Հետևողականորեն շարունակելով ու զարգացնելով իրենց հակահայկական ու հակառուսական քաղաքական ուղեգիծը, նրանք հատկապես վերջին շրջանում ակտիվ «սիրախաղերի» մեջ են նաև եվրոքաղպոռնիկների հետ:

Տարբեր պատմական ժամանակներում մարդկության որոշ հատվածներ հասել են տվյալ ժամանակի համար հնարավոր առավելագույն բարեկեցության և եթե այդ բարեկեցությունը հարատևել է բավականին երկար ժամանակ, ապա առնվազն այդ հասարակության վերնախավը կորցրել է իր պասիոնարությունը և, համապատասխանաբար, ապրելու կամքը, որին էլ հետևել է նրա ժաղովրդի և պետականության իներցիոն անկման պրոցեսը։

Վերջին մի քանի հարյուրամյակների պատմությունը և, հատկապես, Նապոլեոնի և Հիտլերի պատերազմները Ռուսաստանի հետ, սառը պատերազմը Արևմուտքի ու ԽՍՀՄ-ի միջև, ինչպես նաև ներկա պատերազմական վիճակը Ուկրաինայում ռուսական ռազմաքաղաքական միտքը բացատրում է Արևմուտքի մշտական ցանկությամբ՝ հեռացնել ասպարեզից Ռուսաստանին որպես հզոր մրցակից և տիրել նրա անբավ հարստություններին։

Հոդվածաշարի նախորդած մասում խոստացել էինք ներկայացնել, թե ինչ է նշանակում, ինչ նպատակներ կարող է հետապնդել և ինչ վտանգներ պարունակել «Զվարթնոց»- ից ռուսական սահմանապահներին, ըստ էության, վռնդելու որոշումը: Վերոնշյալ հորդորը զանց առնելու և որոշումը չչեղարկելու դեպքում Ռուսաստանի և Իրանի կողմից Հայաստանի նկատմամբ ի՞նչ հնարավոր քայլեր կարող են կատարվել, որոնց մեր նկատմամբ թշնամացնելու հետևողական քաղաքական ուղեգիծ են վարում Նիկոլը և իր ոհմակը:

«Հայաստանը Եվրոպա է և վերջ». սա Նիկոլի նոր կարգախոսն է, որը ծանր ասոցիացիաներ է առաջացնում տարիներ առաջ հնչեցրած նրա մեկ այլ «և վերջի» հետ։ Թե ինչով ավարտվեց այն, գիտենք բոլորս։ Թե ինչով է ավարտվելու այս մի «վերջը», կարող ենք կանխատեսել այս պահից...

Ինքնաոչնչացման երևույթը մարդկային հասարակության պատմության մեջ բավականին հաճախ հանդիպող հանգամանք է, որը պրակտիկ կյանքում կարող է տեղի ունենալ կամայական մասշտաբի մարդկային համակարգի հետ, ներառյալ առանձին մարդկանց, մարդկային խմբերը, կազմակերպությունները, հասարակությունները, պետությունները և մարդկային հասարակությունն ինքը։

Հայաստանը փրկողները ոտքի են ելել: Բոլորը բոլորից փրկում են մեզ: Հիմա էլ հերթը հասել է Մեծ Բրիտանիային:

Սովորաբար, դրսի ուժերի կողմից որևէ թույլ և կասկածելի ինքնիշխանություն ունեցող երկրի արտաքին կառավարում կոչեցյալը ունի մի շարք խնդիրներ, որոնցից առաջինը և ամենակարևորը նրա վերնախավին պառակտելն է և նրան միասնական ազգային նպատակից զրկելը։