MADE IN TURKEY (մաս 21-րդ)

Սկիզբը՝ այստեղ

(ուղեցույց նրանց համար, ովքեր ցանկանում են ուսումնասիրել Հայաստանի Հանրապետության վերջին վեց՝ 2018-2024 թթ., տարիների պատմությունը)

ԳԼՈՒԽ ՔՍԱՆԵՐՈՐԴ

(կամ`նրբաճաշակ ռեկետ` պահպանելով «բարձրաշխարհիկ» բոլոր պայմանականությունները)

«ԿԱՏՎԻ ԴՐԱԽՏ»

ՀՀ-ում դասական երաժշտությունը զարգացնելու պատրվակով «առաջին» տիկնոջ ընկերակցությամբ, կամավոր-պարտադիր սկզբունքով, «հացելու» հրավիրված (մանրամասները` «գլուխ տասնութերորդ»-ում) ու, ինչպես կասեր Շիրազը` «այան-ափաշկարա» ռեկետի ենթարկված 30 խոշոր հարկատուներից բռնազավթված «ռազմ»ավարը ծառայե՞ց նպատակին, նպաստե՞ց օտարազգի և հայ դասականների ստեղծագործությունների մատուցման որակի «աճին», դժվար է ասել: Բայց որ 2018-ից ի վեր Հայաստանում յոթմղոնանոց քայլերով «առաջընթաց» գրանցեցին «կամերային կատարումները», տմարդություն կլինի ուրանալը:

Սակայն մինչ «կամերային երաժշտությանն» անդրադառնալը մեկ-երկու կարևոր շտրիխ ևս.

տիկնոջ անդրանիկ «մեծ նախաձեռնությունից» ստացված ավարը կազմեց մոտավորապես 2 միլիոն 100 հազար դոլար:

«Երկու միլիոն 100 հազա՜ր «մի երկու ոստրե» «ծամելու» դիմա՞ց»,- կբացականչի ինչ-որ մեկը:

«Ընդամե՞նը: Այդքան քի՞չ»,-կզարմանա մեկ ուրիշը:

Շատ ու քիչ ասվածը, խիստ հարաբերական է, եթե անցքերը դիտարկենք համեմատության մեջ:

Հարևան երկրում`Թուրքիայում, օրինակ, սերիալային հանրաճանաչ դերասան դարձած նախկին մոդելը, Բուրակ Օզչեվիտ անուն-ազգանունով, պարբերաբար «большой гастрольный ЧЁС»-եր է անցկացնում մուսուլմանական երկրներում: Տեղի գերհարուստ տիկնանց հետ մեկ երեկո ընթրելու համար յուրաքանչյուրից վերցնում է 1-2 միլիոն դոլար:

Թե չէ` ինչ-որ քնձռոտ 70 հազար…

Եթե գործը նախաձեռնում ես` պետք է Օզչեվիտի «նվիրվածությամբ» «քայլ» անես:

Այնպիսի պրոֆեսիոնալիզմով գործես, որ` վկայակոչենք ժողովրդական իմաստնությունը մի փոքր ձևափոխված`«եթե կողոպտվողի ջանին ցավ տա, ավարառուի քիմքին էլ հա՛մ տա»:

Չնայած տեղի նախանձոտ ու չարակամ որոշ գործիչներ, այդ թվում` ռեժիսորներ, արձակագիրներ շան լափ են լցնում հայտնի «լովելասի» գլխին, թե տղամարդուն հարիր չէ նման ճանապարհով «ЧЁС»-ի դուրս գալը:

Դե հայկական տարբերակում նման խնդիր չի՛ք.

ՀՀ «առաջին»-ը արական սեռին չի պատկանում, հետևաբար «սպիտակ» ձեռքերով կարող է «քերթել» հիմնականում տեղական, բայց մեկ-մեկ էլ սփյուռքի «խոշորներին»:

Սակայն ինչու՞ մարդ «քերթել»:

Իսկ ի՞նչ եք խորհուրդ տալիս` 1000 խոշոր հարկատուներին թողած, խո՞զ քերթի:

Այլապես, «նախկին» թալանչիներից 5-6 տարում ո՛չ միայն չես կարողանա 800 միլիոն դոլար «գջլել», այլև ամուսնուդ կզրկես տնական օղիով լի թասը բարձրացնելու և հարկատուների փառավոր կենացը խմելու հաճույքից:

Նաև` կփսորես ապագան` պաշտոնավարման 6-րդ տարում ներդնելու հարկատուների կենացը խմելու «գեղեցիկ ավանդույթը»:

«Նոր Հայաստան» «նոր ավանդույթներ»:

Անհասկանալի՞ մնաց համեմատությունը թուրքի հետ:

Դե՛, 2018-ի մայիսի 9-ից «կատվի դրախտ» ընկած (չշփոթել Վահան Տերյանի «Կատվի դրախտի» հետ, սրանցը` լոբու թասը ձրի ապրուստի և շքեղ «անկյան» հետ փոխած դրախտն է) ՀՀ «առաջին» «դուետը» թուրքից ոչ միայն ինչ-ինչ իրողություններ է թռցնում, այլև ապրելակերպ:

Միայն մեկ օրինակ. թուրքական լրատվամիջոցների քննարկման թիվ 1 թեման մի՛շտ էլ, առաջին տիկնոջ` Էմինե Էրդողանի շռայլ գնումներն են եղել: Դիցուք, քննադատության հզոր ալիք առաջացրեց Էմինե խանումի` Լոնդոն այցի ընթացքում կրած սև պայուսակը, որը, ինչպես աղմկում էր «Cumhurriyet»-ը 50 հազար եվրո արժեր:

Իսկ կարո՞ղ եք բացատրել` մեր «birinci hanım»-ը, իմա` առաջին տիկինը, ինչո՞վ է պակաս Էմինե խանումից, որ ձեռնպահ մնա նման շռայլությունից:

Որ, օրինակ, սպորտային կոշիկների հետ Կիրանցի կամ Չինաստանի փողոցներն «ավլող» գերթանկարժեք զգեստ չհագնի: Որ բոթասակիր ոտքն էլ չագուցի ոսկե շղթայով:

Ի վերջո, ինչու՞ չպետք է իրեն թույլ տա վերցնելու «Հերմես» ֆիրմայի պայուսակ (շատ չէ, օդից կախված լուրերի համաձայն` մի 55 հազար եվրո արժողությամբ):

Մյուս հարցը` փողաբեր «գործընթացն» ինչու անվանել ռուսերեն «ЧЁС»-ո՞վ:

Որովհետև ՀՀ նախկին ղեկավարների տիկնայք, որոնք, ինչքան էլ ո՛չ թե ապօրինածին, այլ իսկական «առաջին» էին, զուրկ էին մտքի թռիչքից: «Գորշ» էին, «դանդաղաշարժ», չ«նախաձեռնող»:

Ինչի պատճառով և իրենց վստահված տարիներին չկարողացան զարգացնել հրավիրյալին «հացելուն» զուգահեռ «տեխնիչնի» «քերել»-կողոպտելու նուրբ արվեստը, դրանով իսկ չնպաստելով հայոց

բառուբանի առաջընթացին:

Նրանց «հանցագործ» անտարբերության ու «անգործունեության» պատճառով լեզուն զրկվեց «ЧЁС»-ի հայերեն համարժեքն ունենալու հնարավորությունից:

Սակայն կողոպուտի այդ տեսակի ասպարեզում ներկայիս «birinci hanım»-ի դրսևորած աննախադեպ ջանքերը հույս են ներշնչում, որ առաջիկայում կունենանք փողոցային սլենգում օգտագործվող «ЧЁС»-ի հայերեն տարբերակը:

(շարունակելի)

ՍՏՈՒԳՈՂԱԿԱՆ ՀԱՐՑԵՐ ՔՍԱՆԵՐՈՐԴ ԳԼԽԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ

1. 2018-ի մայիսից Հայաստանում երաժշտության ո՞ր տեսակը «առաջընթաց» գրանցեց:

2. Որքա՞ն կազմեց տիկնոջ անդրանիկ «մեծ նախաձեռնությունից» ստացված ավարը:

3. ՀՀ «առաջին»-ը «սպիտակ» ձեռքերով ու՞մ կարող է «քերթել»:

4. Ո՞րն է տարբերությունը Վահան Տերյանի և հայտնի «դուետի» «կատվի դրախտների» միջև:

5. Ինչու՞ ենք փողաբեր գործընթացն անվանում օտարահունչ «ЧЁС»-ով:

6. Ի՞նչ հույս են ներշնչում ներկայիս «birinci hanım»-ի դրսևորած աննախադեպ ջանքերը:

Փիրուզա ՄԵԼԻՔՍԵԹՅԱՆ

Ծաղրանկարը` ՆԻԿՕ-ի (Նիկոլայ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ)

Հեղինակի նյութեր

• MADE IN TURKEY (մաս 20-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 19-րդ)
• MADE IN TURKEY (մաս 18-րդ)
• Գլխավոր «սազանդարն» ու «դամ պահողները»
• Անիրական հարցազրույց իրականի հետ
• Ամեն ինչ հոսում է, ամեն ինչ փոխվում
• Հայոց քաղաքական դաշտի ոտանավորչի Մազութի Համոն
• «Կինոն հզոր զենք է, որը պետք է ճիշտ օգտագործել»
• «Կոյունլուների» մասին պատմող սերիալներն ու հաղորդումները հեռարձակեք
• «Տղե՛րք, սրանք ովքե՞ր էին, էս շեղաչքներին խառնեցի իրար»
• «Ո՛չ երանի էն առաջինին, ում օրոք կմահանա Շիրազը և կբարձրանա Ղարաբաղի հարցը»
• «Ո՛չ երանի էն առաջինին, ում օրոք կմահանա Շիրազը և կբարձրանա Ղարաբաղի հարցը»
• MADE IN TURKEY (մաս 17-րդ)
• Չարենցից վառված «լղրճուկ սինլքորների», «հայվարա սանքյուլոտների» և «ֆրոնտից փախած դեզերտիրների» ժամանակները (կամ` Երկիր Նաիրիի տակ մնացած «լրբերը»)
• Էդգար Ղազարյանը Պարույր Սևակի «գործուն օգնությամբ» հաղթեց ոհմակացած բոլուկին
• Աթաբեկ Խնկոյանը ճիշտ էր` մի մուկ խոսեց իր հերթին… (այն էլ` քնձռոտ, փնթի մի մուկ)
• MADE IN TURKEY (մաս 16-րդ)
• Սերժից քշվածը
• MADE IN TURKEY (մաս 15-րդ)
• Արցախն անկախ եղե՞լ է, թե՞ չի եղել

Մեկնաբանություններ