Մասսայական ջարդեր կազմակերպելու փոխարեն, ասեք, որ աշխատավարձի բարձրացման հնարավորություն չունեք

Գիտեմ, որ այսօրն ու ժամը այլ հրամայականներ ունեն, և մեր գրառումներն ու մտահոգությունները բացառապես Արցախն ու արցախահայերը պիտի լինեին, բայց նաև մի հարցի շուրջ կուզեի խոսել:

Այսօր ուսուցիչները օտար լեզուներից կամավոր ատեստավորման էին մասնակցում: Ինքս հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի եմ և, բնականաբար, չէի մասնակցում քննությանը, բայց դպրոցում կիսատ գործ ունեի ու դռների մոտ սպասում էի, որ քննությունը ավարտվի, դպրոց մտնեմ:

Ուսուցիչները քննությունից հերթով դուրս էին գալիս անասելի կոտրված, նեղված, անտրամադիր ու շատ հուսահատված:

Անխտիր բոլորը բողոքեցին թեստի որակից, բարդությունից, ասացին, որ իրենց ծրագրային նյութերից ու շտեմարանային վարժություններից շատ էին տարբերվում ու թերությունների, նույնիսկ սխալների մասին էին խոսում:

Ես չեմ կարծում, որ կարող են հարյուրավոր մասնագետներ վատը լինել, գուցե մեկը, երկուսը, տասը այդքան էլ լավ չտիրապետեն առարկային, բայց համատարած բողոքը խոսում է այն մասին, որ կազմակերպիչներն ամեն ինչ անում են, որպեսզի ուսուցիչները մասսայաբար չհաղթահարեն քննությունները:

Նույն խուճապն ու լարվածությունն է տիրում ուսուցչական բոլոր խմբերում :

Հարգելի կազմակերպիչներ, դուք ի՞նչ եք ուզում:

Ուսուցչից այդքան Նպատակ ու Վերջնարդյունք եք պահանջում սահմանել, դուք սահմանե՞լ եք ձեր նպատակներն ու վերջնարդյունքները: Ձեր նպատակն ու վերջնարդյունքը ուսուցչին խրախուսե՞լն է, թե՞ վերջնականապես ջարդուխուրդ անելը:

Տեղյա՞կ եք, որ բոլոր դպրոցներում ու մանկավարժական բուհերում առատ թափուր տեղեր են: Չե՞ք մտահոգվում` դա ինչից կլինի:

Կամ ի՞նչ է նշանակում՝ հինգ տարով է ատեստացիան: Եթե մասնագետը անցնում է այդ քննությունը, հինգ տարի հետո նրա գլխից ցնդու՞մ են գոյականն ու ածականը: Ուսումնասիրեք Վրաստանի փորձը. մանկավարժը ատեստավորվում է, ու վերջ, ամբողջ կյանքում նրա կոչումները պահպանվում են, բայց միշտ վերապատրաստումների միջոցով պարտավորվում է թարմացնել գիտելիքները:

Նորից եմ կրկնում` հնարավոր չէ, հարյուրավորներն ու հազարը վատը լինեն, վերջիվերջո, տարիների փորձառություն ունեն ու եթե գրանցվում են քննությունների, ուրեմն նաև վստահ են իրենց ուժերի վրա: Իսկ դուք ի՞նչ եք անում...

Ուղղակի, մասսայական ջարդեր կազմակերպելու փոխարեն, կարող եք հանգիստ ասել, որ աշխատավարձի բարձրացման հնարավորություն չունեք: Այդպես ավելի ազնիվ կլինի:

Ուսուցիչները բոլոր ժամանակներում ըմբռնումով են մոտեցել:

Ժաննա Հայրապետյան

Մեկնաբանություններ