Վաշինգտոնում կազմակերպված Հայաստանի ու Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների քառօրյա բանակցությունների ընթացքում, նախ, ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Բլինքենը հայտարարում էր, թե իրենք Հայաստանի թիկունքին կանգնած են, իսկ բանակցությունից հետո Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն դժգոհություն հայտնեց, թե առանցքային հարցերի շուրջ վերջնական դիրքորոշման չեն եկել։
Սովորական հայ մարդու մոտ տպավորություն է ստեղծվում, որ ամերիկացիներն իրոք մեր կողքին են, ու դրա ապացույցն է ադրբեջանցիների այս դժգոհությունը, հետո էլ Բլինքենի ուրախությունը, թե ամեն ինչ լավ է։ Այնինչ, իրականում սա գեղեցիկ թակարդ է հայկական կողմի համար, որի զոհը հենց հայերն են, ոչ թե Հայաստանի իշխանությունը։
Ասեմ ինչու։
2022-ի սեպտեմբերին նույն ԱՄՆ-ում հանդիպումների ժամանակ այդ երկրի նույն բարձրաստիճան պաշտոնյաները Արցախի ԱԳ նախարարին ու մյուս պաշտոնյաներին հստակ ասել էին, որ պետք է Արցախը զիջել Ադրբեջանին, քանի որ դա է պահանջում ԱՄՆ-ի շահը։
Հիմա հարց․ ինչո՞վ է ԱՄՆ-ը կանգնած Հայաստանի թիկունքին։ Փողո՞վ։ Իսկ ո՞ւմ է պետք այն փողով Հայաստանը, որը չունի Արցախ և չունի անվտանգություն, որի գյուղերն ու քաղաքները հերթով հարձակման են ենթարկվելու Ադրբեջանի կողմից, եթե մենք հանձնենք Արցախը։
Հետևաբար, հիմա հայ հանրությանը փորձում են համոզել, թե ԱՄՆ-ը մեզ այնքան բարեկամ է, որ բանակցությունների ժամանակ Ադրբեջանը դժգոհ է մնացել։ Իսկ Ադրբեջանը պատահական չի իր դժգոհությունը հայտնել։ Սպասենք, որ Ադրբեջանի դժգոհության ֆոնին Հայաստանի ԱԳՆ-ն իր հատուկ շնորհակալությունը կհայտնի ԱՄՆ-ին կառուցողական աշխատանքի համար։
Սրանք բոլորը մի կծիկի տարբեր մասեր են, որով փորձում են էշի տեղ դնել հայ ազգին։
Նաիրի Հոխիկյան