«Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա թիմը մեղքի զգացում չունեն, չեն հասկանում՝ ինչ են արել»
15.12.2020 | 00:04
Հայաստանի Հանրապետությունը կորցրել է իր հազարավոր զավակներին, հազարավորները հաշմանդամ են դարձել, առնվազն 4000 ընտանիք չի կազմվելու, եթե ամեն ընտանիք միջինը 2 երեխա էր ունենալու, ապա 8000 երեխա չի ծնվելու, թե՛ որակապես, թե՛ քանակապես դանդաղելու կամ պակասելու է ժողովրդագրական աճը, էլ չասած կորցրած տարածքների մասին, ու այս ամենից հետո Նիկոլ Փաշինյանը շարունակում է պաշտոնավարել: Սրանից առավել նա ի՞նչ է վախենում կորցնել, իր աթոռն ու պաշտո՞նը: «Իրատեսի» հետ զրույցում իր զարմանքն է հայտնում «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր ԿԱՐԵՆ ՍԻՄՈՆՅԱՆՆ ու հավելում։ Ի՞նչ գին ունի վարչապետի պաշտոնը, երբ անհետ կորածների ծնողներին չեն կարողանում պատասխանել՝ որտեղ են նրանց երեխաները՝ ո՞ղջ են, թե՞ մահացած, հստակ չէ՝ քանի՞ գերի կա, ու ե՞րբ են նրանք Հայաստան վերադարձվելու: Այս պարագայում խոսել տնտեսական զարգացման, առաջիկա քայլերի մասին ոչ միայն անիմաստ, այլև վրդովեցնող է: Պետությունն այս պահին չի շարժվում, կանգնած է ու առաջ գնալ չի կարող այնքան ժամանակ, քանի դեռ վերոնշյալ հարցերին լուծումներ չեն տրվել, մարդկանց վիշտը չի ամոքվել: Անիմաստ է նաև քաղաքական գործընթացներ ծավալել, բոլոր ուժերի քայլերը պետք է մեկ բանի միտված լինեն՝ հասնել Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականին, քանի որ նա ու իր քաղաքական թիմը առկա առաջնային հարցերին ու խնդիրներին լուծումներ տալ չեն կարող:
-Փաշինյանի թիմակիցներն այժմ սկսել են մի թեզ շրջանառել, ըստ որի՝ իրենք նույնպես դեմ չեն արտահերթ ընտրություններին, միայն թե դրա անցկացումը մայիս-հունիս ամիսներին է հնարավոր:
-Իշխանությունների ողջախոհությանը չեմ հավատում, եթե նրանք ողջամիտ լինեին, ապա հրաժարական կներկայացնեին նոյեմբերի 10-ի կապիտուլյացիայի խայտառակ պայմանագրից անմիջապես հետո կամ դրանից օրեր առաջ՝ մյուս ուժերին հնարավորություն տալով երկիրը դուրս բերելու աղետալի այս իրավիճակից: Մինչև մայիս մնում են որ ի՞նչ անեն, ճգնաժամն ավելի՞ խորացնեն, Սյունիքն ու Տավու՞շը հանձնեն: Եթե իրավիճակը կայունացնելու ունակ չեն, ապա ի՞նչ տարբերություն՝ հիմա՞, թե՞ մայիսին կհեռանան:
-Գուցե որոշակի բանե՞ր են ցանկանում սրբագրել այդ ընթացքում:
-Ինչ էլ խմբագրեն, ինչ էլ սրբագրեն, քրեական հանցանք իրականացրած յուրաքանչյուր ոք դրա համար պետք է պատասխանատվություն կրի: Հարցը ոչ թե մեր՝ քաղաքական ուժերի, այլ իրավապահ մարմինների տիրույթում է: Այս օրերին ամեն ինչ մեր աչքի առաջ է կատարվել, բոլորն էլ տեսել են՝ ինչ է կատարվում, ու եթե իշխանության տարբեր ներկայացուցիչների գործողություններում քրեական հանցակազմ կա, ապա մարդիկ դրա համար պատժվելու են:
-ԼՀԿ-ականներիդ մեղադրում են, որ փողոց դուրս չեք գալիս, չեք միանում ընդդիմադիր 16 ուժերի պայքարին: Եթե այդ ուժերը, ենթադրենք, համաձայնեն ձեր թեկնածուի՝ Էդմոն Մարուքյանի շուրջը համախմբվելուն, կմիանա՞ք փողոցի պայքարին:
-Քաղաքական դաշտում այս պահին կա «կոնսենսուս մինուս մեկ», բոլոր ուժերը կողմ են Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականին: Այսինքն՝ բոլորս աշխատում ենք այդ նպատակի համար, ուղղակի ճանապարհներն են տարբեր: Ինչ վերաբերում է 16 ուժերին միանալուն, ապա մենք ներկայացրել ենք ճանապարհային մեր քարտեզն ու մեր թեկնածուին, ցանկացած այլ ուժ կարող է միանալ ԼՀԿ-ին: Բազմիցս ենք նշել՝ մեկ կուսակցություն միայնակ ի զորու չէ երկիրը ոտքի կանգնեցնելու, լուծելու պետության առջև ծառացած խնդիրները, կայունացնելու պետության ներքին վիճակը, իսկ ոչ կայուն պայմաններում արտահերթ ընտրություններ անցկացնել, միանշանակ, հնարավոր չէ:
-Ի՞նչ տարբերություն՝ ձե՞զ միանան, թե՞ դուք միանաք:
-Տարբերությունը քաղաքական թիմի առկայության ու դրա պատասխանատվության մեջ է: Տեսեք՝ ՀՅԴ-ի, ԲՀԿ-ի, ՀՀԿ-ի հետևում կանգնած են մարդիկ, քաղաքական թիմեր ու անհատներ, ու եթե այդ ուժերից որևէ մեկի ղեկավարը սխալ գործի, պատասխանատվություն կարող եք պահանջել նրա բոլոր թիմակիցներից: Բայց քաղաքական ի՞նչ թիմի ներկայացուցիչ է Վազգեն Մանուկյանը, ես չունեմ այդ հարցի պատասխանը: Մյուս կողմից, Մանուկյանը նշում է, որ ապագայում՝ արտահերթ ընտրությունների ժամանակ, չի պատրաստվում առաջադրվելու, հետևաբար կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ դա որոշակի ազատություններ կարող է տալ նրան, իսկ շատ ազատությունը տեսանք, թե ինչի հանգեցրեց:
-Ի՞նչ ազատությունների մասին է խոսքը:
-Նորից քաղաքական պատասխանատվությունը պետք է շեշտեմ: Ո՞վ է լինելու նրա գործողությունների պատասխանատուն, ի՞նչ թիմ է նա ներկայացնում: Ես, օրինակ, որպես քաղաքական գործիչ ու պատգամավոր, գործում եմ այն սկզբունքով, որ իմ քայլերի հետևանքով մեր կուսակցության այլ ներկայացուցիչներ ստիպված չլինեն պատասխան տալու: Էդմոն Մարուքյանին առաջադրելով՝ մենք՝ ԼՀԿ-ի բոլոր անդամներս, մեզ վրա պատասխանատվություն ենք վերցնում, որ պատասխանատու ենք թե՛ մեր թեկնածուի, թե՛ կուսակցության համար: Բայց նշեմ նաև՝ քաղաքականության մեջ գործընթացներն այնպես արագ են զարգանում, որ չեմ կարող ասել՝ 10 կամ 15 օրից ինչ իրավիճակ կլինի: Գուցե այնպես լինի, որ ո՛չ Վազգեն Մանուկյանն ընտրվի, ո՛չ էլ Էդմոն Մարուքյանը, բոլորովին այլ՝ երրորդ մարդ լինի ՀՀ նոր վարչապետը:
-Նախորդ շաբաթ Ազգային ժողով-կառավարություն հարցուպատասխանն էր: Գործադրի ներկայացուցիչների հետ շփումներից ի՞նչ հասկացաք, պատասխանատվության, ինչ-որ առումով, զղջման ու մեղքի իրենց բաժինն ընկալում ու ընդունու՞մ են:
-Մեղքի ու պատասխանատվության զգացում չունեն կառավարության ներկայացուցիչները: Չեն հասկանում՝ ինչ են արել ու ինչ վիճակի են հասցրել երկիրը: Չեն հասկանում, որ իրենց անհետևողական քայլերի պատճառով հայկական երկու հանրապետություններից մեկն այլևս գոյություն չունի: Իրենց այնպես են պահում, կարծես ոչինչ էլ չի եղել: Ի՞նչ է եղել, որ, ասում են, պատերազմ էր, անցավ-գնաց, իսկ հիմա կյանքը շարունակվում է: Բայց իրականում կյանքը կանգ է առել, քանի դեռ անհետ կորածների, գերիների ու դիերի վերադարձի հարցը չի լուծվել, պետության վիճակն էլ չի կայունացել, կյանքը չի շարունակվելու: Սյունիքում ու Գեղարքունիքում գյուղացիները չեն հասկանում՝ որտե՞ղ է ավարտվում իրենց գյուղն ու սկսվում նոր սահմանը, գյուղացիներն իրենք են բանակցում հակառակորդի հետ: Քաղաքացին իր տան մեջ անվտանգ չի զգում, իսկ եթե անվտանգություն ապահովել չես կարող, հարց է առաջանում՝ էլ ի՞նչ պետություն ես:
Զրույցը՝ Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆԻ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ