Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի այցը Հայաստան ավարտվեց, և գնահատականների ու մեկնաբանությունների պակաս չկա։ Այցը լայնորեն լուսաբանվել է և՛ Հայաստանի, և՛ Ռուսաստանի ԶԼՄ-ներում, ինչը բացատրելի է. երկրների հարաբերություններում բազմաթիվ հարցեր են կուտակվել, բայց Լավրովի այցի և գործնականում ողջ հայկական ղեկավարության հետ բանակցությունների մասին հավանաբար պետք չէ քայլ առ քայլ պատմել։ ՈՒմ հետաքրքրում են հայ-ռուսական հարաբերությունները, նրանք, ամենայն հավանականությամբ, նոյեմբերի 10-ին և 11-ին ինքնուրույն հետևել և հիշում են, թե ով և ինչով է աչքի ընկել Երևանում ՌԴ ԱԳ նախարարի բանակցություններում։ Այնուամենայնիվ, անհրաժեշտ է ինչ-որ բան իմաստավորել, ուստի պետք է այցից 1-2 օր հետ գնանք՝ բացահայտելու այն, ինչը հաճախ անվանում են պաշտոնական հարաբերությունների «անդրկուլիսյան կողմ»։
Այցը կայանալու մասին ՌԴ ԱԳՆ-ի պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան հայտնել է ոչ թե վաղօրոք, այլ «նախօրեին»՝ նոյեմբերի 8-ի ճեպազրույցում։ Արդյո՞ք դա նշանակում է, թե Մոսկվայում տատանումներ կամ կասկածներ են եղել, մեզ հայտնի չէ։ Բայց կարելի է ենթադրել, որ ՌԴ ԱԳՆ-ն, այնուամենայնիվ, մինչև նոյեմբերի 8-ը սպասում էր Երևանի ինչ-որ հավաստիացումներին կամ հաստատումներին։ Զախարովայի խոսքով, կողմերը «կքննարկեն երկկողմ հարաբերությունների շուրջ հարցերի լայն շրջանակ՝ ներառյալ ՀԱՊԿ-ը և ԵԱՏՄ-ն, տարածաշրջանային անվտանգության հարցեր և ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտության խաղաղ կարգավորումը։ Այցի ընթացքում Լավրովը կհանդիպի Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի, նախագահ Արմեն Սարգսյանի, իր գործընկեր Զոհրաբ Մնացականյանի հետ»։ Զախարովան նաև ավելացրել է, որ, ըստ օրակարգի, նախարարը կայցելի Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր, որտեղ կկատարվի Հայոց մեծ եղեռնի զոհերի հիշատակի պսակադրության արարողություն։
Մենք «տարածաշրջանային անվտանգության հարցերն» առանձնացրինք ոչ պատահաբար։ Իհարկե, մնացած ամեն ինչը՝ ինտեգրումը, տնտեսական և առևտրական համագործակցությունը և այլն, նույնպես կարևոր է։ Ի՞նչ կարելի է անել առանց տնտեսության և առևտրի, որոնք էլ քաղաքականության ու դիվանագիտության հիմքն են։ Բայց մինչև նոյեմբերի 8-ը եղան նոյեմբերի 7-ը և 8-ը, իսկ ԱՊՀ երկրների անվտանգության մարմինների և հետախուզական ծառայությունների ղեկավարների խորհրդակցությունը նշանակված էր հենց նոյեմբերի 9-11-ին։ Եվ զինված միջադեպ եղավ Տաջիկստանում, որից հետո հենց նոյեմբերի 7-ին ՌԴ ԱԴԾ տնօրեն Ալեքսանդր Բորտնիկովը հայտարարեց. «Մենք արձանագրում ենք Աֆղանստանում «Իսլամական պետության (ԻՊ) ստորաբաժանումների (որոնք միավորվել են, այսպես կոչված, «Վիլայաթ Խորասան»-ի մեջ) աճող ակտիվություն։ Նրա հետ սերտորեն գործում են «Ջամաաթ Անսարուլահը» և «Արևելյան Թուրքեստանի իսլամական շարժումը»։ Նրանց նպատակը դեպի ԱՊՀ տարածք ընդլայնվելու պլացդարմ ստեղծելն է»։ Ըստ նրա, այդ ընդլայնումը պետք է իրականացվի կենտրոնաասիական երկրների քաղաքացի զինյալների միջոցով։ Ահաբեկիչները գիտակցում են, որ ջախջախվել են Սիրիայում և Իրաքում, ուստի մնացած ուժերը հանում են Մերձավոր Արևելքի սահմաններից դուրս։ Նրանք անկայունության նոր գոտիներ են ստեղծում Ասիայում և Աֆրիկայում, քնած բջիջների ցանցեր կազմավորում Եվրոպայում։ Բորտնիկովն ընդգծել է, որ ԱՊՀ երկրների հարավային սահմանների անվտանգության ապահովումը հատուկ ծառայությունների առաջնահերթ խնդիրն է, և հիշեցրել ահաբեկչական սպառնալիքների չեզոքացման համար միջպետական միջոցառումների քանակն ու որակն ավելացնելու անհրաժեշտությունը։
Սակայն «տարածաշրջանային անվտանգության հարցեր» հասկացությունն այնքան լայն է, որ իր ձևակերպմամբ ընդգրկում է ոչ միայն Հայաստանի և Ռուսաստանի գործակցությունը հակաահաբեկչական պայքարում, ԱՊՀ-ի շրջանակներում թե երկկողմ հիմքով, այլև համագործակցությունն այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են շրջակա միջավայրի պահպանությունը, ռադիացիոն անվտանգության հարցերը (ՀԱԷԿ-ը և այլն), կենսաբանական անվտանգությունը (կենսալաբորատորիաների գործելու առումով) և շատ այլ բաներ։ Այդ ամենի մասին Մարիա Զախարովան Հայաստանի և Ռուսաստանի հանրությանը նախօրոք էր տեղեկացրել, այնպես որ, կարելի է մոտավորապես ենթադրել, թե ինչ «ազդանշան» էին սպասում ՌԴ ԱԳՆ-ում մինչև Լավրովի այցը Երևան հաստատելը։ Հիշեցնենք. դեռևս 2018 թ. հունիսի 11-ին Ալմաթիում ԱՊՀ ՀԱՊԿ երկրների արտգործնախարարների հանդիպման ժամանակ ՌԴ ԱԳ նախարարն ի լուր ամենքի հայտարարեց, որ Ռուսաստանն ուզում է մուտք ունենալ այն կենսալաբորատորիաներ, որոնք ԱՄՆ-ի ֆինանսական օժանդակությամբ բացվել են Հայաստանում ու Ղազախստանում։ Այն ժամանակ նշվել են միայն Հայաստանն ու Ղազախստանը, ինչը հասկանալի է. այդպիսի լաբորատորիաներ կան նաև Վրաստանում և Ադրբեջանում, բայց նրանք ՀԱՊԿ-ի անդամներ չեն։ Այդպիսի լաբորատորիաներ կան նաև ՈՒզբեկստանում, Տաջիկստանում ու Ղրղզստանում, որոնք ավելի շատ անհանգստացնում են Չինաստանին, և չինական հատուկ ծառայություններն ընդհուպ զբաղվում են այդ երկրներով։ Այն ժամանակ ԶԼՄ-ներում նաև նշվում էր, որ ռուսական պատվիրակության (Ալմաթիի հանդիպման) ոմն դիվանագետ զրուցակից հայտնել է, թե՛ ռուսական հատուկ ծառայությունները և գիտնականները չեն բացառում, որ լաբորատորիաները հետագայում կարող են օգտագործվել Ռուսաստանի դեմ։ «Չէ՞ որ նրանք Արևմտյան Եվրոպայում դրանք չեն տեղադրում»,- ասել է դիվանագետը։ Երևանի հետ նույնիսկ քննարկվել է կենսաբանական հետազոտությունների ոլորտում համագործակցության հնարավորությունը, և այդ առիթով առանձին փաստաթուղթ ստորագրելու մտադրություն է արտահայտվել։ 2008 թ. դեկտեմբերի 17-ին, այսինքն գրեթե մեկ տարի առաջ, «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» ռադիոկայանի հետ հարցազրույցում Լավրովը կոշտ կերպով հայտարարել է, որ Մոսկվայի ու Երևանի միջև կնքվելու է պայմանագիր, որը պետք է երաշխավորի Հայաստանի տարածքում օտարերկրացի զինծառայողների բացակայությունը։ Ըստ նրա, ներկայումս ավարտվում է այդ փաստաթղթի նախապատրաստությունը, որը «երաշխավորելու է Հայաստանում գտնվող օտարերկրյա զինվորականների կողմից սպառնալիքների և ռիսկերի բացակայությունը»։ Հենց նման ձևով է Լավրովը մեկնաբանել Երևանին ենթակա տարածքներում ամերիկյան կենսալաբորատորիաների տեղաբաշխման հարցը, հայտնել են Ռուսաստանի ԶԼՄ-ները։
Չէ՞ որ դա հենց «տարածաշրջանային անվտանգության հարցերով» թեմա է։ Հայաստանի ԱԳՆ-ն 2017-18 թվականներից ժխտում էր, որ կենսալաբորատորիաները գտնվում են ԱՄՆ-ի Պենտագոնի ենթակայության տակ, թեև չէր հերքում, որ «կրկնակի նշանակությամբ» այդ օբյեկտները ֆինանսավորվել են հենց ամերիկյան ռազմական գերատեսչության կողմից։ Նորից ուշադրություն դարձնենք, որ Ռուսաստանն իր պահանջները Հայաստանին (ինչպես և Ղազախստանին) ներկայացրել է դեռ 2018 թ. հունիսի 18-ին, իսկ նույն թվի դեկտեմբերի 17-ից սպասել է կենսալաբորատորիաների վերաբերյալ հատուկ երկկողմ պայմանագրի կնքման հարցով Երևանի պատասխանին։ Հայաստանում դրանք հիմա 3 թե 6 հատ են. շարքային մարդը դա չի կարող որոշել, որովհետև այդ թեմայով բարձրացած աղմուկի սկսվելուց հետո և՛ Հայաստանի ղեկավարությունը, և՛ Երևանում ԱՄՆ-ի դեսպանատունը վայրկենաբար գաղտնիացրին տվյալ ոլորտում հայ-ամերիկյան հարաբերությունների մասին ողջ տեղեկույթը։ Բայց սույն նյութի հեղինակը հիանալի հիշում է, որ 2016 թ. երբ հայկական ԶԼՄ-ները ոգևորությամբ հաղորդում էին Իջևանում, Երևանում և Գյումրիում կենսալաբորատորիաների բացմանը ամերիկյան դիվանագետների մասնակցության մասին, բացահայտորեն գրվում էր, որ նույնպիսի միջոցառումներ կլինեն նաև երեք այլ լաբորատորիաների բացման առթիվ, և առնվազն մեկը կլինի Սյունիքի մարզում՝ Սիսիանում։ Այսինքն՝ գրեթե Իրանի հետ սահմանի անմիջական մերձակայքում։ Եվ ահա հոկտեմբերի 31-ին Հայաստանում հաղորդվում է, որ այդ կենսալաբորատորիաները համալրված են հայ մասնագետներով և գործում են Հայաստանի իրավասության ներքո։ «Լաբորատորիաների վերաբերյալ հարցերի դեպքում խնդրում ենք դիմել Հայաստանի կառավարությանը»,- «Tert.am»-ի հարցին այսպես է պատասխանել Հայաստանում ԱՄՆ-ի դեսպանատունը։ «Մենք Հայաստանի հետ լայնորեն համագործակցում ենք երկկողմ տնտեսական, քաղաքական, դատաիրավական և անվտանգության հարցերով։ 2008 թվականից այդ գործընկերության շրջանակում աջակցություն է ցուցաբերվել Հայաստանի Հանրապետության կենսալաբորատորիաներին, որոնք կարևոր նշանակություն ունեն Հայաստանի կենսաբանական անվտանգության համար։ Ինչպես վերջերս նշել է Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը, դրանք համալրված են տեղի մասնագետներով և գործում են Հայաստանի իրավասության տակ։ Այդ լաբորատորիաների կամ Հայաստանի Հանրապետության կառավարության կողմից նրանց տնօրինման վերաբերյալ լրացուցիչ հարցեր ծագելու դեպքում խնդրում ենք դիմել Հայաստանի կառավարությանը»,- ասվում է ամերիկացիների պատասխանում։
«Tert.am»-ը նույն օրը հաղորդեց, որ ռուսական «КоммерсантЪ» թերթը գրեց, որ նախատեսվում է համապատասխան հուշագիր ստորագրել ՌԴ ԱԳՆ ղեկավար Սերգեյ Լավրովի Երևան այցի ժամանակ։ Ռուսաստանը ԱՄՆ-ին բազմիցս քննադատել է ռուսական սահմանների մոտ «ռազմական բժշկակենսաբանական ակտիվության» համար և խոստացել է հասնել նրան, որ հարևան երկրներում գործող լաբորատորիաների գործունեությունը նրա համար դառնա բաց։ Հայաստանում գտնվող կենսալաբորատորիաներ մուտք գործելը երաշխավորող հուշագրի մշակումն ավարտելու մասին «КоммерсантЪ»-ին հայտնել են բանակցությունների ընթացքին ծանոթ ռուսական և հայկական աղբյուրները։ «Պայմանավորվածությունն սկզբունքային է։ Մնացել է համաձայնեցնել մանրամասները»,- նշել է թերթի զրուցակիցներից մեկը։ Մի այլ աղբյուր հաստատել է, որ փաստաթուղթը պատրաստ է և գտնվում է միջգերատեսչական համաձայնեցման փուլում. «Հուշագիրը նախատեսում է երկու երկրների համագործակցություն բժշկակենսաբանական ոլորտում։ ՌԴ առողջապահության և պաշտպանությունների նախարարությունների մասնագետներն այն մարդկանց թվում են, որոնք կարող են այցելել Հայաստանում աշխատող կենսալաբորատորիաներ»։
Վերադառնանք Լավրովի այցին Երևան։ ՀՀ արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանի հետ համատեղ մամուլի կոնֆերանսում Լավրովն այդպես էլ ասել է, որ հայկական կենսալաբորատորիաներ ռուս մասնագետների այցելության թույլտվության մասին բանակցություններն ավարտված են։ Նա ընդգծել է, որ ՌԴ և ՀՀ ԱԳՆ-ները հուշագրի տեքստի քննարկումն ավարտել են, և այժմ փաստաթուղթը պետք է համաձայնեցում անցնի այլ ատյաններում. «Այդ հարցերը մենք այսօր քննարկել ենք, դրանք քննարկվում են նաև առողջապահության նախարարության գծով. մեր նախարար Վերոնիկա Սկվորցովան եղել է այստեղ, շփվել հայ գործընկերների հետ։ Հուսով ենք, որ մոտակա ժամանակում փաստաթուղթ կստորագրվի, ինչը լրացուցիչ հնարավորություն կստեղծի կենսաբանական անվտանգության ոլորտում մեր փոխգործակցության համար»։ Մեր մերձավոր գործընկերների հետ օրակարգի նման հարցերը Մոսկվան կարևոր է համարում. «Կենսաբանական զենքի գծով կա համաձայնագիր, որն արգելում է այդպիսի զենքի մշակումը, և ԱՄՆ-ի կտրուկ առարկության պատճառով տվյալ համաձայնագրում չկա նույնականացման մեխանիզմ, ինչը տեղի ունի այլ բազմակողմ փաստաթղթերի մեծ մասի դեպքում»,- հիշեցրել է Լավրովը։ Ըստ նրա, ԱՄՆ-ը գերադասում է ամբողջ աշխարհում կենսալաբորատորիաներ ստեղծել երկկողմ հիմունքով, իր վերահսկողության ներքո, իսկ Մոսկվան շահագրգռված է, որ այդ հարցում դաշնակիցների միջև լինի լիակատար թափանցիկություն, ինչի մասին էլ ասվում է ստորագրման պատրաստ հուշագրում։ Զոհրաբ Մնացականյանը հայտարարել է, որ Հայաստանի համար կենսաբանական անվտանգության հարցը շատ կարևոր է, և հաջողվել է անցած տարիներին ամրապնդել այդ անվտանգության ապահովման մեխանիզմը գործընկերների հետ համագործակցությամբ։
Այսպիսով, հաստատված է ոչ միայն «КоммерсантЪ» թերթի տեղեկատվությունը, այլև սույն տողերի հեղինակի 2017-19 թթ. արված այն պնդումը, թե Պենտագոնի կողմից ֆինանսավորվող հայկական կենսալաբորատորիաների վրա գոնե նվազագույն վերահսկողության հարցը գայթաքար է լինելու հայ-ռուսական հարաբերություններում։ Այդ հարցը պաշտոնական Երևանը պետք է լուծի, այն էլ՝ հիմնավորապես։ Ի դեպ, ձեր խոնարհ ծառան արդեն 2 տարի անընդհատ նախազգուշացնում է հայկական իշխանություններին, որ Ռուսաստանից հետո Հայաստանին նման թախանձագին խնդրանք է ներկայացնելու նաև Իրանը։ Թեհրանում 2017 թ. փետրվարին իրանցի դիվանագետների հետ շփումները հեղինակին թույլ են տալիս հանդես գալ նման նախազգուշացմամբ, ինչպես նաև հիշեցնել, որ 2016 թվականից պարբերաբար Հայաստան էին գալիս Կաբարդինա-Բալկարիայի ներկայացուցիչները, որոնք, իրազեկ լինելով կենսաահաբեկչության նրբություններին, Ռուսաստանի այդ ինքնավար հանրապետությունում անասունների զանգվածային հիվանդությունների և անկման բռնկումների պատճառների հետքեր էին փնտրում։ Հեղինակը նաև մշտապես հիշեցրել և հիշեցնում է, որ Իրանում 2012 թվականից կենսաահաբեկչության դեմ պայքարի հարցերով զբաղվում է (Իրանի պասիվ (այսինքն՝ քաղաքացիական) պաշտպանության կազմակերպության շրջանակում) ոչ միայն մանրէաբանական զենքի դեմ պայքարի շտաբը (հրամանատար՝ գեներալ Գոլյամռեզա Ջալալի), այլև Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի (ԻՀՊԿ) հատուկ դեպարտամենտը (հրամանատար՝ գեներալ Ալի Նասիրի), որը 2018-ի հունիսին նախազգուշացրեց աշխարհին, որ ԻՀՊԿ-ն արդեն «պատրաստ է դիմակայելու կենսաահաբեկչությանը»։
(շարունակելի)
Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ