Իմաստությունը բարձրացնում է իր որդիներին և պաշտպան է լինում նրանց, ովքեր փնտրում են իրեն։ Ով սիրում է նրան, կյա՛նքն է սիրում, և ովքեր առավոտից շտապում են դեպի նա, ուրախությամբ պիտի լցվեն։ Ով ունի այն, փառք պիտի ժառանգի, և ուր որ մտնի նա, պիտի օրհնի Տիրոջը։ Ովքեր երկրպագում են նրան, ծառայում են սրբությանը, և Տերը սիրում է այն սիրողներին։ Ով լսում է նրան, դատելու է ազգերին, և ով իր մտքի մեջ դնի այն, կապրի հույսով։ Ով հավատա, կժառանգի այն, և երբ վրա հասնի չարությունը, նրա սերունդը կհարատևի։
Սիրաքի իմաստությունը 4. 12-17