Հունգարիան պետք է դիտարկի Եվրամիությունից և ՆԱՏՕ-ից դուրս գալու հեռանկարը՝ Ռուսաստանի հետ առանձին միություն ստեղծելու համար՝ հայտարարել է Լեհաստանի արտաքին գործերի փոխնախարար Թեոֆիլ Բարտոշևսկին։ Դիվանագետը շեշտել է, որ Լեհաստանը, ի տարբերություն Հունգարիայի, «գործ չի անում Ռուսաստանի հետ», և Օրբանի քաղաքականության պատճառով նրա երկիրն արդեն «միջազգային հանրության լուսանցքում է»։               
 

Արժե նաև լսել Բժեզինսկուն

Արժե նաև լսել Բժեզինսկուն
21.09.2013 | 20:48

Այս տարի, Հայաստանի անկախությունից ընդամենը տասնութ օր առաջ, Սերժ Սարգսյանը և Վլադիմիր Պուտինը ազդարարեցին ՀՀ-ի՝ Մաքսային միությանը միանալու որոշման մասին: Արդեն իսկ բազմաթիվ գնահատականներ, մեկնաբանություններ են հնչել Հայաստանի ինքնիշխանության կորստի, անկախությունից նահանջի և այլնի մասին: Ես ուզում եմ խնդրին նայել այլ դիտանկյունից: Այսօր որքանով է մեր հասարակությունը գիտակից, պատրաստ պահպանելու այն արժեքները, որոնք կոչվում են Անկախություն և Ազատություն: Անկախության տարիներին ծնված, ուսում առած սերնդի համար ռուսերենը մեծ մասամբ օտար լեզու է, ավելի օտար, քան՝ անգլերենը, ֆրանսերենը կամ գերմաներենը, որոնց տիրապետողներն ու նրանցով հաղորդակցվողները մեծ թիվ են կազմում: Ես չունեմ ստույգ վիճակագրություն, բայց, իմ շփումներից դատելով, այսօր շատ ավելի մեծ թիվ են կազմում արևմտյան բուհերում ուսանող հայ երիտասարդները, քան՝ ՌԴ-ի բուհերում: Իհարկե, ամեն ինչ չէ, որ թվերով է որոշվում, բայց շատ կարևոր է, թե հասարակության որ շերտերն են պատրաստ մերժելու ռուսական գաղութատիրությունը, ռուսաց լեզվի գերիշխանությունը մայրենի ու նաև այլ օտար լեզուների նկատմամբ: Կարևոր է նաև, թե այդ շերտերն ինչպիսի ազդեցություն կունենան հետագայում քաղաքական որոշումների կայացման վրա: Ամիսներ առաջ ԱՄՆ-ի նախագահի ազգային անվտանգության հարցերով նախկին խորհրդական Զբիգնև Բժեզինսկին լեհական "Polska" թերթին տված հարցազրույցում նշել էր. «Պաշտոնական մակարդակով Կրեմլը, իհարկե, կհամոզի հետխորհրդային հանրապետություններին միանալ համագործակցության ամրապնդման իր կոնցեպցիային, սակայն բավական է միայն այցելել այդ երկրներ՝ հասկանալու համար, որ տեղի էլիտան չափազանց շատ է հարմարվել ինքնաիշխանության գաղափարին, նրանց դուր է գալիս սեփական անկախ պետություն ունենալու փաստը: Եվ դա ամենևին զարմանալի չէ: Չէ՞ որ յուրաքանչյուր ոք կցանկանար դառնալ իր երկրի նախագահը, վարչապետը, նախարարը կամ դեսպանը և ոչ թե բյուրոկրատիայի անդամ, որը փորձում է ձևովորել նոր ազգային պետություն՝ ելնելով էթնոսի հասկացության սեփական պատկերացումներից»:

Թագուհի ՀԱԿՈԲՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1841

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ