«Բարև, Երևանն» ընդդեմ «Նոր Հայաստանի»

Րաֆֆի Հովհաննիսյանի մասին սկսել են քիչ գրել: Նույնիսկ շատ ակտիվ կայքեր, որոնք որևէ լուր բաց չէին թողնում ու անդրադառնում էին Հովհաննիսյանի հետընտրական մարզային այցելություններին, այսօր գրեթե չեն լուսաբանում նրա գլխավորած «Բարև, Երևանի» քարոզարշավը:
Ընդհանրապես պիտի ասել, որ առանձնակի ակտիվություն չկա քարոզարշավային կոնտեքստում, չնայած կան հանդիպումներ, հարցազրույցներ, ելույթներ: Քաղաքապետի ավագանու ընտրություններն իրենց հնչեղությամբ զիջում են նախագահական ընտրություններին ու ոչ այն պատճառով, որ երևանցիներին չի հետաքրքրում, թե իրենց քաղաքապետն ով կլինի: Նախագահական ընտրությունների և հետընտրական պայքարի զարգացումները, թերևս, հոգնեցրել են երևանցիներին: Դրանք բավականին բուռն էին, թեև անհամամատելի էին 2008-ի իրադարձությունների հետ և ինչպես սկսվեցին, այնպես էլ ավարտվեցին` առանց լուրջ քաղաքական հիմնավորման: Ապրիլի 9-ին Բաղրամյան փողոցում կատարվածը պարզապես մի մեծ վերջակետ դրեց «2013- նախագական ընտրություններ» փուլին: Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, կարծում ենք, դա նկատի ունենալով հայտարարեց նոր պայքարի մասին`«Նոր Հայաստան» քաղաքացիական շարժում ֆորմատով:
Բայց մի բան է քաղաքական կառույց ստեղծելը, մեկ այլ բան ճիշտ մարտավարություն մշակելը: «Ժառանգության» ղեկավարի գործողությունները` մի կրակոցով երկու նապաստակ բռնել, անհաջողության դաշտից են: Երկրի համայնքներում, այսպես ասած, կուսբջիջներ ստեղծելն ու մայրաքաղաքի ընտրությունները տարբեր հարթություններ են: Այս օրերին մարզային հանդիպումները կարող են ոչ միայն վնասել սեփական ուժի` քաղաքապետի ընտրություններին հաջողություն ունենալու նկրտումներին (ուժերը կենտրոնացնել ոչ նպատակային), ոչ միայն կարող են շփոթության մեջ գցել մարզային բնակչությանն ու դրանով նպաստել «Ժառանգության» նկատմամբ հետաքրքրության վերջին նշույլների մարմանը , այլև ընդհանրապես երևանցիների ուշադրությունը շեղել այս ընտրություններից (եթե, իհարկե, նման նպատակ դրված չէ):
Երկաթի տաք լինելը դեռ բավական չէ դրանից զենք կռելու համար, եթե հարվածներդ մե´կ ենթադրյալ շեղբային հատվածին են ուղղված, մե´կ պոչին: Նման դարբնի կռած սուրը առաջին հարվածից կարող է պարզապես կիսվել` կիսելու փոխարեն: Ժամանակը ցույց տվեց, որ Հովհաննիսյանի քաղաքական ընկալումների և մեր իրականության միջև սար ու ձորեր կան: Դա ավելի ու ավելի ակնառու է դառնում նրա գործողություններին զուգահեռ: Րաֆֆի Հովհաննիսյանը չկարողացավ օգտագործել իր կես միլիոնից ավելի ձայները, ու դրա պատճառները նախագահի նախկին թեկնածուն, կարծում ենք, պիտի փնտրի իր մեջ: Թերևս սրանք են պատճառները, որ «Բարև, Երևանը» ԶԼՄ-ների ուշադրությունից որոշ չափով դուրս է մնացել: Դժբախտաբար թե բարեբախտաբար, լրագրողները անհետաքրքիր բաների մասին հաճույքով չեն գրում:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հե՜յ, հեղափոխություն, ո՞ւր մնացիր
• Հանրահավա՞ք եք ուզում, ինքնե՛րդ էլ արեք
• Եռյակում միմյանց հետ հայտարարություններո՞վ են խոսում
• Գյումրու ռուսական ռազմակայանը նախընտրելի ԶԼՄ-ներ ունի՞
• Սխալ տնտեսական քաղաքականությունը հարվածում է սպառողի գրպանին
• «Ժառանգության» հետ մի բան այն չէ
• Օրենքները լավն են, երբ գործում են
• «Ժառանգությունն» ինքն է իրեն դուրս դրել ընդդիմադիր դաշտից
• Ո՞վ պետք է փոխհատուցի գյուղացու կրած վնասի համար
• Դեղերի գները, այնուամենայնիվ, կբարձրանան
• Լիդինգթոն. «Հայ-թուրքական արձանագրությունները պետք է կատարվեն առանց հետաձգման»
• Ծառուկյանն ավելի քան կոմպրոմիսային է
• ԲՀԿ-ի «վազքը» ավելի կարճ կլինի, քան ենթադրվում էր
• Նոր ընդդիմություն կձևավորվի՝ ընդդեմ իշխանության և ոչիշխանականների
• Իշխանափոխությունից հետո «լավ» ընկերները կմնա՞ն համակարգում
• Հոկտեմբերի 27-ի բեռն ու Հայաստանի ապագան
• Գագիկ Ծառուկյանը ներողություն կխնդրի՞
• Ի՞նչ կա Ծառուկյանի մտքին
• Երբ որդեկորույս մայրերին քաշքում են ինչպես խուլիգանների
• Երբ հասցեատերն ավելի կարևոր է, քան հարցն ինքնին

Մեկնաբանություններ