«Հեշտ չէ բանաստեղծների հետ, բայց առանց բանաստեղծների էլ այն չէ»

1999-ին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի գլխավոր համագումարում որոշվեց մարտի 21-ը նշել որպես Պոեզիայի համաշխարհային օր: Առաջին անգամ այն նշվել է Փարիզում: Տոնի հիմնական նպատակը պոեզիայի քարոզչությունն է, ինչին արդեն երեք տարի է` մասնակցում է նաև մեր երկիրը:

Հիշեցնենք, որ Երևանում (ապրիլի 15-21-ին) առաջին անգամ կանցկացվի պոեզիայի միջազգային փառատոն, որի շրջանակում Հայաստանում կհյուրընկալվեն նշանավոր գրողներ աշխարհի տարբեր երկրներից, այդ թվում` երկու գրող Թուրքիայից` Արթուր Բարամօղլուն և ազգությամբ քուրդ Իրֆան Բաբաօղլուն:
Փառատոնին մասնակցող գրողների շուրջ 100 ստեղծագործություն կամփոփվի անգլերեն և հայերեն զուգադիր թարգմանությամբ գրքում, ուր տեղ կգտնեն նաև Արցախի և սփյուռքի հեղինակների ստեղծագործությունները:
Փառատոնի շրջանակում մայրաքաղաքում բացվելու է պոեզիայի պուրակ: Գրական այս նոր հարթակի համար գրողները նախընտրում են Մաշտոցի պողոտային հարող պուրակը:
«Մենք ապրում ենք մի երկրում, ուր պոեզիայի համար պայքարող ճիշտ այնքան մարդ կա, ինչքան բնության համար,- մեզ հետ զրույցում ասաց բանաստեղծ ՀԱՍՄԻԿ ՍԻՄՈՆՅԱՆԸ:- Բնապահպանների և պոեզիա սիրողների թիվը զարմանալիորեն համընկնում է և` ոչ լավ առումով. մենք քիչ ենք, բայց որակով, ասածս թող մեծամտություն չդիտվի, պոեզիան արձակի պես ամեն քիմքի համար չէ: Պատահական չէ, որ հրատարակիչներն էլ խուսափում են պոեզիա տպագրելուց` համարելով այն ոչ շահավետ, այդպես էլ ծառերի ու անտառների փոխարեն նախընտրությունը տրվում է շահավետ հանքերին և վնասաբեր միջավայրին: Իսկ մարդուն հարկավոր է բնություն ու պոեզիա, ուստի պոեզիայի պուրակի գաղափարը ես համարում եմ փոքրիկ ժեստ, ընդառաջ քայլ դեպի մարդը»:
Հասմիկ Սիմոնյանը հավելեց նաև, որ կուզենար` ծառերը խնամվեն ոչ ավելի վատ, քան բանաստեղծները, որովհետև երկուսն էլ կարող են աճել միայն հոգատար խնամքի դեպքում:
«Զարմանալի չէ, որ տնտեսապես առողջ երկրներում է ստեղծվում լավ պոեզիա, և լավ բանաստեղծությունն է հիմք դառնում ամուր պետության համար,- ասաց նա:- Հեշտ չէ բանաստեղծների հետ, բայց առանց բանաստեղծների էլ այն չէ, ինչպես իմ սիրած բանաստեղծներից մեկն է գրել.
Դժվար է քեզ հետ
և անտանելի առանց քեզ»:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ