Ադամյանը սեղանի վրայից բարձրացրեց ծանրացած գլուխն ու նայեց պատշգամբին: Մառախլապատ, ցրտաշունչ լուսաբաց էր: Մոխրագույն երանգներով սպիտակ մշուշը թափանցում էր գաջածեփի, ապակու, կոտրտված սպասքեղենի կտորտանքներով լեցուն հյուրասենյակ և խորացնում նրա հոգնությունը:

Ադամյանը վերցրեց «վինչեսթրներից» մեկն ու չորեքթաթ դուրս եկավ պատշգամբ: Թուրքերը, կարծես, համալրվել էին, ի հայտ էին եկել նոր «ղոչիներ», որոնց գլխավորությամբ շարքային ջարդարարները ջահեր էին պատրաստում:

Արևի ու գազի միջև ճիշտ ընտրություն կատարելուց հետո մեր հարգարժան վարչապետի առաջ հիմա դրված է ևս մեկ ընտրություն կատարելու առաքինություն. ո՞ւմ հետ է նա լինելու՝ հայ ժողովրդի՞, թե՞ հայ ժողովրդին ճնշող ու կեղեքող քաղաքական էլիտայի: Իր երկրորդ ընտրությունը կատարելուց հետո պարզ կդառնա, ու մենք կհասկանանք, թե ինչով կավարտվի մեր հերթական վարչապետի էպոպեան:

Եվրոպական ու արևելյան շատ լեզուներ իրար նման են, բոլորը պատկանում են միասնական «արիական» կամ հնդեվրոպական լեզվաընտանիքին, սակայն պատմաբանները մինչև այսօր վիճում են՝ գոյություն ունեցե՞լ են «արիացիները», թե՞ ոչ:

«Եվ ահա նա հարձակվեց, թափահարելով սուրը, հողմաղացների առաջ հողի մեջ խրված խաչի վրա, իսկ ինքը նզովում էր նրանց, որ հանդգնել էին իրեն ձեռ առնել՝ համարելով սովորական սափրիչ»՝ այսպիսին կարող էր լինել Դոն Կիխոտի իրական նախատիպի պատմությունը:

Բալաբեկ Լալայանի տունը, որտեղ, նրանից բացի, ապրում էին այլ հայ ընտանիքներ ևս` 17 անձով, գտնվում էր «Շամախինկա» թաղում: Երբ թուրքերը հարձակվեցին, սկսեցին կրակել ու հրդեհել, սարսափահար Բալաբեկը նետվեց դեպի հեռախոսը:

Այսօր պետք է իմ շնորհակալական խոսքն ուղղեմ մեր հարգարժան ընթերցողներին, ովքեր այս հոդվածաշարի հերթական հրապարակումից հետո, կարելի է ասել, հարցերի տարափ են ուղղում իմ հասցեով՝ փորձելով հասկանալ, թե մեր երկրում ինչ է կատարվում, ինչ է լինելու, երբ է վերջապես Հայաստանում կարգ ու կանոն հաստատվելու, աշխատատեղեր բացվելու, արտագաղթը կանխվելու, Ղարաբաղի հարցը լուծվելու, Սպիտակի երկրաշարժի գոտին վերականգնվելու և այլն, և այլն։

Նարե Մկրտչյանի «Տան մյուս կողմը» վավերագրական ֆիլմն ընդգրկվել է «Օսկար»-ի «Լավագույն վավերագրական կարճամետրաժ ֆիլմ» անվանակարգի սեղմ ցուցակում` «շորթլիսթում» և 9 կարճամետրաժ ֆիլմերի հետ կպայքարի մրցանակի համար:

Փետրվարյան սառնաշունչ լույսն սկսեց բացվել, և Ադամյանը ոտքի կանգնեց: Մոտեցավ հյուրասենյակի պատշգամբ տանող ապակեպատ մեծ դռանը ու նայեց. փողոցի միայնակ լապտերը դեռ վառվում էր:

Կոնսենսուսի հասնելն այստեղ ավելի դյուրին էր, քան եթե նման հարցերի քննարկումը տեղափոխվեր Մոսկվա՝ Կրեմլ, ԽՍՀՄ Գերագույն խորհուրդ կամ, առավել ևս, ԽՄԿԿ դանդաղաշարժ քաղբյուրո: