Պատմականորեն առնված՝ մերն է այն ամենը, որ հայը տվել է աշխարհին: Մեր ստեղծածը պատմության որ դարում էլ և Երկրագնդի որ կետի վրա էլ լինի՝ կմնա սեփականությունը հայ ոգու... Հայ մտքի և բազկի գործերը Հայաստանից դուրս կմնան իբրև հոգևոր գաղութներ: Այո, մարդկային սփյուռքից զատ, մենք ունենք նաև մեր ստեղծած արժեքների սփյուռքը:

Մեր բարերարության պատմության մեջ առանձնակի ու հմայիչ տեղ են զբաղեցնում «տիկնայք փափկասուն հայոց աշխարհի»: Այս հրապարակմամբ մենք անդրադարձել ենք լոկ այն տիկնանց, ովքեր ազգանպաստ կտակներ են թողել, իսկ բազմաթիվ այլ կանանց, տարբեր երկրներում հիմնված հայուհյաց բարեգործական կազմակերպությունները կներկայացնենք մեկ այլ անգամ:

Սարդարապատի հերոսամարտի հուշահամալիրի սրտում Հայաստանի ազգագրության և ազատագրական պայքարի պատմության ազգային թանգարանն է։ Թանգարանում հայոց ազգի խիստ գունագեղ պատմությունն է քոչարի բռնել, զի՜լ ու զրնգուն, սկսած Ք.ծ.ա. 4-րդ հազարամյակից։ Թանգարանի հնագույն մշակույթը համալրված է կեռխաչերով (սվաստիկայով), ձկնակերպ «Վիշապ» քարակոթողներով, քարե աղորիքով, կանացիակերպ կուռքերով, օձագլուխ եղջերագավով, պաշտամունքային կաթսայով, ցորենի ամբարով և, վերջապես, երկնասլաց ֆալլոսով։ Այժմ դառնանք ներկա հրապարակման հերոս-ֆալլոսին։

Այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ հրապարակախոս, վերլուծաբան Սարգիս ՀԱՑՊԱՆՅԱՆԸ նշեց, որ վերջերս, արևմտահայ մտավորական, «Ակոս» ամսաթերթի գլխավոր խմբագիր Հրանտ Դինքի սպանության տարելիցից երկու օր հետո, հունվարի 22-ին, թուրքական կայքերից մեկում հանդիպել է «Հայաստանին Հրանտ Դինքը» վերնագրով մի «շշմեցուցիչ» հոդված, որտեղ հեղինակը ոչ միայն խեղաթյուրել է 1915 թվ. Հայոց ցեղասպանությանը վերաբերվող դեպքերն ու իրադարձությունները, այլև Հրանտ Դինքի կենսագրական տվյալները (ծննդյան, մահվան, բնակության վայր և այլն):

Սիրիայում տիրող ողբերգական իրավիճակի մասին France Presse գործակալությանը տված հարցազրույցում Սիրիայի նախագահ Բաշար ալ Ասադը հիշատակել է 1.5 միլիոն հայերի ջարդերը: Առաջին անգամ սիրիական պետության որևէ ղեկավար ընդունում է հայկական զանգվածային սպանությունները և հանցավոր ճանաչում Օսմանյան Թուրքիային:

Մենք այնքան անարժեք ենք թվում մեզ, որ չենք կարծում, թե քաղաքական աշխարհում որևէ բանի պատճառ, անգամ դժբախտություն կարող ենք և մենք լինել:

Վենետիկի Պալացցո Գրիմանի թանգարանում անցկացվում է «Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչն Ուբեդա քաղաքից. հայտնաբերված գլուխգործոց» ցուցադրությունը, ներկայացված է փոքր մարմարե արձան, որը մինչև 1936թ. գտնվել է Իսպանիայի Ուբեդա քաղաքում և բավականաչափ վնասվել է Իսպանիայում քաղաքացիական պատերազմի ընթացքում։

Բրիտանացի հետազոտողները կարծում են, որ այն ախտանիշները (երկարատև փսխում, ցնցումներ, մկանային թուլություն, զարկերակի դանդաղ աշխատանք), որոնք երկար տարիներ հետապնդել են Ալեքսանդր Մակեդոնացուն, սպիտակ hellebore (մորոզնիկ) բույսի ազդեցության հետևանք են:

Գ. Նժդեհը գրել է. «Պատմականորեն առնված՝ մերն է այն ամենը, որ հայը տվել է աշխարհին: Մեր ստեղծածը պատմության որ դարում էլ և Երկրագնդի որ կետի վրա էլ լինի՝ կմնա սեփականությունը հայ ոգու... Հայ մտքի և բազկի գործերը Հայաստանից դուրս կմնան իբրև հոգևոր գաղութներ: Այո, մարդկային սփյուռքից զատ՝ մենք ունենք նաև մեր ստեղծած արժեքների սփյուռքը»: Այսուհետ կսկսենք մի շարք, ներկայացնելով «մեր ստեղծած արժեքների սփյուռքը»:

Այնպե՜ս եմ ափսոսում, որ առայժմ շատ բան չգիտեմ այս զարմանալի մարդու մասին, չգիտեմ հայրանունը, ծննդյան տարեթիվը, չկարողացա գեթ մի լուսանկար հայթայթել: Բայց անկեղծ երախտագիտությամբ կշարադրեմ ինչ հայտնի է: Որովհետև մի բան հաստատ գիտեմ՝ նման մարդիկ են ազգը պահել: