Մինչ քաղաքական «ատմասֆերայում» լուրջ կռիվ է Համբոյի տանը, և «փոքրիկ» Հրաչյան` սպորտի նախկին նախարար, փորձում է գտնել ձևը` ինչպես անի, որ լուծարի վոլեյբոլի ֆեդերացիան, միևնույն ժամանակ փորձելով այնպես անել, որ հանկարծ Յուրի Վարդանյանի ու իշխանությունների մտքով չանցնի` ստուգել, հայտնաբերել յուր «ղալաթները»` նախարար եղած ժամանակ, նույն պահին Հայաստանի երիտասարդական հիմնադրամում տեղի է ունենում Կազանի 27-րդ ամառային ունիվերսիադայի մրցանակակիրների պարգևատրում:

«Հստակ յայտարարել եմ` նա, ով ասում է կամ ասում էր, որ յունուարի 31-ին իմ վրայ կրակոց չի եղել, նա սրիկայ է», -գրել է Պարույր Հայրիկյանը իր ֆեյսբուքյան էջում: Ըստ ժամանակացույցի, այն տեղադրվել է Հայրիկյանի երեկվա ասուլիսից հետո, երբ նա հայտարարել է, թե երեք օրից մեկնում է արտասահման բուժզննման և երեք օրից էլ վերադառնալու է:

Վերջին օրերին մամուլին ու սոցցանցերին հետևողների համար կա երկու հիմնական թեմա՝ ԱԺ պատգամավոր Զարուհի Փոստանջյանին ԵԽԽՎ պատվիարկության անդամի կարգավիճակից զրկելը և ԱԺ պատգամավոր, գործարար Գագիկ Ծառուկյանի ու Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արթուր Բաղդասարյանի միջև փոխհրաձգությունը:

«Ազգային անվտանգություն» կուսակցության նախագահ Գառնիկ Իսագուլյանը երեկ հայտարարել էր, թե արդեն պատասխան է ստացել ՀՀ երեք նախագահների գրասենյակներց և դրանց պատասխանները իրեն բավարարում են: Իսագուլյանի կարծիքով, նախագահների հանդիպումը կկայանա:

«Ո՞րն է եղել այսքան ժամանակ մեր իշխանության նպատակը, եթե մենք չենք ապահովում մեր անկախությունը, ապա ինչպես ենք երաշխավորում Լեռնային Ղարաբաղի անվտանգությունը: Սրանք լուրջ հարցեր են, որոնք պետք է քննարկվեն: Այսօր ՀՀ-ում չկան լուրջ քննարկումներ տարբեր հարցերի շուրջ: Որտեղ ուզում եք վերցրեք` Անվտանգության խորհուրդ, Ազգային ժողով, Կառավարություն: Սրանցից որևէ մեկը պատրաստակամ չէ հակադրվել ՀՀ նախագահի կողմից ասված որևէ երևույթի, հարցը դարձնել քննարկման նյութ և իրենց շրջանակներում իսկապես քննարկել այն: Նման բան ՀՀ-ում չկա: Որտե՞ղ են ընդունվում շատ կարևոր որոշումները, ի՞նչ մակարդակով` ոչ ոք չգիտի»,-այսօր լրագրողների հետ հանդիպմանն այսպիսի հարցեր բարձրացրեց «Ազգային անվտանգություն» կուսակցության նախագահ Գառնիկ ԻՍԱԳՈՒԼՅԱՆԸ, ով փորձում է կազմակերպել ՀՀ-ի նախկին և ներկա երեք նախագահների հանդիպումը:

Երեկ «Կենտրոն» հեռուստաընկերությամբ բանավիճում էին մի կողմից՝ ԱԺ նախկին պատգամավոր Աղասի Արշակյանն ու գրող Արտեմ Հարությունյանը, մյուս կողմից՝ լրագրող, «Հայք» թերթի նախկին գլխավոր խմբագիր Տիգրան Հակոբյանն ու Գյումրիի «Ասպարեզ» ակումբի նախագահ Լևոն Բարսեղյանը: Թեման դարձյալ Զորի Բալայանի՝ ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին ուղղված նամակն էր:

Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության հարցը շարունակում է մնալ ներքաղաքական բանավեճի կարևորագույն առարկաներից մեկը: Սեպտեմբերի 3-ին նախագահ Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը միայն չտեղեկացված կամ գործընթացների տրամաբանությանը ոչ այնքան լավ ծանոթ գործիչների համար կարող էր «պարզ երկնքում ամպրոպի» արդյունք ունենալ, քանզի ի սկզբանե պարզ էր, որ Հայաստանը, ունենալով անվտանգության չլուծված խնդիրներ, Արևմուտքի հետ կսերտացնի հարաբերություններն այնքանով, որքանով չի հակասի ռուսական տարածաշրջանային շահերին: Հուզականությունն ու սպասումները դնելով մի կողմ, այնուամենայնիվ, պետք է նշել, որ Հայաստանը կարողացավ պահպանել աշխարհաքաղաքական ստատուս քվոն և հնարավորություն ունի նոր որակի հարաբերություններ կառուցելու ինչպես ՌԴ-ի, այնպես էլ Արևմուտքի հետ:

«Մտավորականը պիտի լաց լիներ, որ իր գրիչը թույլ է տվել նման բան գրել»,- այսօր, անդրադառնալով Զորի Բալայանի նամակին, ասաց «Ժառանգության» ներկայացուցիչ Ստեփան Սաֆարյանը՝ հավելելով, որ նման նամակը չի կարող պատահական լինել, վստահաբար պատվերի շրջանակում է:

Սեպտեմբերի սկզբներին ՀՀ երկրորդ նախագահի գրասենյակի ղեկավար Վիկտոր Սողոմոնյանն ասաց, թե Ռ. Քոչարյանը շուտով իր կարծիքը կհայտնի Մաքսային միությանը Հայաստանի անդամակցության առնչությամբ: Հոկտեմբերը շուտով կավարտվի: Կարծում ենք` կավարտվի նաև նոյեմբերը, ու երկրորդ նախագահը, ի տաբերություն առաջին նախագահի, այդպես էլ չի բարձրաձայնի իր կարծիքը: ա) Կսպասի վիլնյուսյան գագաթնաժողովում Հայաստան-ԵՄ ստորագրվելիք փաստաթղթին:

Ես և ընտանիքիս անդամները, նաև բարեկամներից, ընկերներից շատերը, նախագահական ընտրություններում քվեարկել ենք նախագահի թեկնածու Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օգտին, նկատի ունենալով, որ վերջինս, լինելով հայրենասեր, ժողովրդավար, ազնիվ անձնավորություն, կկարողանա որոշ քաղաքական, տնտեսական, իրավական, ժողովրդավարական բարեփոխումներ կատարել երկրում: