ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը ս. թ. սեպտեմբերի 9-ի ֆեյսբուքյան իր ուղիղ հաղորդման կամ լայվի ընթացքում հայտարարեց, որ առնվազն այս պահի դրությամբ մենք չունենք Ամուլսարի հանքի շահագործումն արգելելու որևէ իրավական հիմնավորում։ Միանգամից նշեմ, որ վարչապետը կամ բանից անտեղյակ է, ինչը սովորաբար բնորոշ է բոլոր նրանց, ովքեր Քաջ Նազարի պես տիրանում են երկրի ղեկավարի աթոռին, կամ պարզապես ստում է: Իրականում Ամուլսարի հանքի շահագործումն արգելելու բազմաթիվ իրավական հիմնավորումներ կան, և հույժ կարևոր է դրանք ներկայացնելը, քանի որ խնդիրը վերաբերում է Ամուլսարի հանքը շահագործել-չշահագործելուն, այլ կերպ ասած` հեռանկարում Հայաստանի լինել-չլինելուն: Միաժամանակ ընդգծենք, որ ՀՀ վարչապետի և իշխանության համապատասխան մարմինների կողմից վերոնշյալ հիմնավորումները զանց առնելը, «Ամուլսարի ոսկեբեր քվարցիտների հանքավայրի հանքարդյունահանման համալիրի փոփոխված նախագծի շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատման հաշվետվություն» փաստաթղթի վերաբերյալ տրված դրական փորձաքննական եզրակացության ուժը կորցրած լինելու պարագայում այդ և մի շարք այլ հիմնավորումներով հանքի շահագործումն արգելելու փոխարեն, այն թույլատրելը կնշանակի հարվածի տակ դնել Հայաստանի ազգային անվտանգությունը:
Ավելին` դա կնշանակի հանցագործություն շրջակա միջավայրի, բնության, ՀՀ բնակչության, մեր պետության, իսկ եթե պատկերացնենք այն հետևանքները, որոնք սպասելի են տասնամյակներ հետո, ապա, խոշոր հաշվով, նաև ողջ հայ ժողովրդի նկատմամբ: Այն, որ Նիկոլ Փաշինյանն ու նրա թիմը բանից խայտառակության աստիճանի անտեղյակ են, անառարկելի փաստ է: Այդ կապակցությամբ ընդամենը մեկ օրինակ ներկայացնեմ. 2019 թ. օգոստոսի 29-ին ELARD-TRC-ի փորձագետների հետ տեղի ունեցած սկայպ-տեսակոնֆերանսի ավարտին վարչապետը, դիմելով ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարար Էրիկ Գրիգորյանին, ասաց. «Պարոն Գրիգորյան, ես վերջին հարցն եմ ուզում ձեզ տալ: Ես տվել եմ հանձնարարական, որպեսզի բնապահպանության նախարարությունը էս ամբողջ տեղեկատվությունը, այսինքն` մինչև հիմա եղած տեղեկատվությունը հիմք ընդունելով, գա եզրակացության, թե, արդյոք, Ամուլսարի պրոյեկտի համար նոր շրջակա միջավայրի ազդեցության գնահատման անհրաժեշտություն կա՞, թե՞ չկա, և դուք ասել եք, ժամանակ եք խնդրել մինչև սեպտեմբերի 4-ը այդ հարցին պատասխանել: Եվ հիմա նաև փորձագիտական եզրակացությունը, փաստաթղթերը, որոնք կան, և այսօր լսածը, ձեր կարծիքով, բավարա՞ր են արդյոք, որպեսզի շրջակա միջավայրի նախարարությունը գա միանշանակ եզրակացության»: Հաջորդ օրը Փաշինյանը ֆեյսբուքյան իր էջում կատարեց մի գրառում, որում նշված է. «Երեկվա քննարկումը նաև կարևոր տեղեկատվություն էր պարունակում՝ պատասխանելու համար հարցին, թե արդյո՞ք Ամուլսարի ոսկու հանքի նախագիծը նոր ՇՄԱԳ անցնելու կարիք ունի»:
Այն, որ վարչապետը հիշյալ ներկայանալի հանդիպման (տեսակոնֆերանսի) ընթացքում շրջակա միջավայրի նախարարությունը շփոթմամբ նախկին անվանումով նշեց, ոչինչ, ներողամիտ լինենք, բայց… Նիկոլ Փաշինյանի կողմից վերոնշյալ հանձնարարականը տալը (ընդ որում, տվել է դեռ օգոստոսի 21-ին), և օգոստոսի 29-ին էլ այդ մասին հրապարակավ հայտարարելը ELARD-TRC-ի փորձագետների հետ տեղի ունեցած սկայպ-տեսակոնֆերանսի ընթացքում, որին, ի դեպ, Հայաստանի կառավարության շենքում մասնակցում էին նաև «Լիդիան Արմենիա» ընկերության ներկայացուցիչները, ՀՀ բարձրաստիճան մի շարք պաշտոնյաներ, նշանակում է՝ այդ պահի դրությամբ նա չուներ տվյալ ոլորտին առնչվող նույնիսկ տարրական իրավական գիտելիքներ: Խնդիրն այն է, որ շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատումը, որը, ի դեպ, բավական թանկարժեք գործողություն է, ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարարությունը կամ պետական որևէ այլ մարմին չէ, որ պետք է կատարեն, նրանք չունեն այդպիսի լիազորություն, դա զուտ հանքը շահագործելու պատրաստվող «Լիդիան Արմենիա» մասնավոր ընկերության խնդիրը և որոշելիքն է: Այսինքն` եթե ցանկանում է, անհրաժեշտ է համարում, կարող է պատվիրել շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության նոր գնահատում և փորձաքննության ներկայացնել նոր ՇՄԱԳ հաշվետվություն, եթե ոչ` ոչ: Վարչապետը կարող էր և ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարարին վաղուց պետք է բոլորովին այլ հանձնարարական տար` պարզել, թե արդյոք կա՞ «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատման և փորձաքննության մասին» ՀՀ օրենքի 21-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 1-5-րդ կետերով սահմանված հիմքերից որևէ մեկը` «Լիդիան Արմենիա» ընկերության ներկայացրած ՇՄԱԳ հաշվետվությանը «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության փորձաքննական կենտրոն» ՊՈԱԿ-ի տված «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության փորձաքննության» 29.04.2016 թ. թիվ ԲՓ-35 պետական փորձաքննական եզրակացությունը (դրական եզրակացությունը) ուժը կորցրած ճանաչելու համար:
Ընդգծենք, որ հիշյալ օրենքի 2-րդ մասի 5-րդ կետի հիմքով, փորձաքննական դրական եզրակացությունը պարտադիր (իմպերատիվ) կարգով ուժը կորցրած է ճանաչվում, եթե փորձաքննական եզրակացություն տալուց հետո ի հայտ են եկել էկոլոգիական նոր գործոններ: Անվիճելի է, որ Ամուլսարի հանքի շահագործման առնչությամբ տրված փորձաքննական եզրակացությունից հետո ի հայտ են եկել հենց էկոլոգիական նոր գործոններ, որոնցից է, օրինակ, բուն հանքի տարածքում թթվային դրենաժի անկառավարելի ռիսկը: Ի հայտ եկած էկոլոգիական մյուս նոր գործոնները, որոնք նույնպես հիմք են հիշյալ փորձաքննական եզրակացությունն ուժը կորցրած ճանաչելու համար, կներկայացնենք առաջիկա հրապարակումներով: Որ ինքը սխալվել է՝ ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարարությանը հանձնարարելով պարզել Ամուլսարի հարցում նոր ՇՄԱԳ-ի անհրաժեշտությունը, սեպտեմբերի 9-ի իր վերոնշյալ հաղորդման սկզբում խոստովանեց նաև վարչապետը: Ահա թե ինչ ասաց Փաշինյանը` ներկայացնելով, թե Ամուլսարի խնդրի առնչությամբ ուր են հասել. «Առաջինը հիշում եք, որ ես իմ ֆեյսբուքյան էջի միջոցով տեղեկացրել էի, որ շրջակա միջավայրի նախարարությանը հանձնարարել եմ պարզել, թե Ամուլսարի հանքի շահագործման հարցի վերաբերյալ կա՞, արդյոք, ի հայտ եկած նոր հանգամանքների բերումով, ԷԼԱՐԴ-ի եզրակացության բերումով կա՞, արդյոք, նոր շրջակա միջավայրի ազդեցության գնահատում իրականացնելու համար հիմք կամ անհրաժեշտություն: Ինչպես և հիշում եք, մինչև սեպտեմբերի 4-ը ժամանակ էի տվել շրջակա միջավայրի նախարարությանը, որպեսզի այդ հարցի պատասխանը ստանա: Եվ այդ հարցի պատասխանը մենք ստացանք և քննարկեցինք մի քանի անգամ աշխատանքային ֆորմատներով, և քննարկման արդյունքը հետևյալն էր, որ Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությամբ ընդհանրապես չկա ոչ մի մեխանիզմ, որի իմաստը լինի վարչական որոշմամբ նոր ՇՄԱԳ-ի անհրաժեշտություն արձանագրելը:
Նկատի ունեմ, ասենք, այդպիսի մեխանիզմ չկա, որ նախարարը որոշի, որ ուղղակի վերցնի, վարչական որոշմամբ ասի, որ նոր ՇՄԱԳ պետք է իրականացվի»: Այժմ դեռ մի կողմ թողնենք այն, որ դրանից անմիջապես հետո Փաշինյանը սկսեց անկապ բաներ խոսել, հանդես գալ օրենսդրության անկապ մեկնաբանությամբ, և ընդամենը հռետորական մի հարց տանք` ՀՀ վարչապետը մինչև շրջակա միջավայրի նախարարությանը հիշյալ հանձնարարականը տալը չպե՞տք է իմանար, որ Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությամբ ընդհանրապես չկա ոչ մի մեխանիզմ, որի իմաստը լինի վարչական որոշմամբ նոր ՇՄԱԳ-ի անհրաժեշտություն արձանագրելը: Ինքը չգիտեր (թեև նույնիսկ բնապահպանական թեմաներ լուսաբանող լրագրողները դա գիտեին), ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարա՞րն էլ չգիտեր, որ վերոնշյալ նպատակով ընդհանրապես որևէ մեխանիզմ գոյություն չունի ՀՀ օրենսդրությամբ, որպեսզի այդ մասին վարչապետի օգոստոսի 21-ի հանձնարարականից անմիջապես հետո հայտարարեր կամ գոնե հայտներ նրան, որպեսզի բանը չհասներ օգոստոսի 29-ի տեսակոնֆերանսի ընթացքում վարչապետի հիշյալ հարցին և տվյալ հանձնարարականի մասին հրապարակավ հայտնելուն: Մի՞թե տվյալ հարցի պատասխանը պարզելու խնդիր էր, որի համար պահանջվեց նույնիսկ երկու շաբաթ:
Պատկերացնու՞մ եք, թե ՀՀ վարչապետի տված հանձնարարականի մասին օգոստոսի 29-ին լսելով, որքան են զարմացել ու թեկուզ իրենց մտքում ծիծաղել «Լիդիան Արմենիա» ընկերության ղեկավարները, ինչպես նաև այդ ընկերության հետևում գտնվողները, որոնք արտերկրում են նաև: Ամենայն հավանականությամբ, ծիծաղել են նաև սեպտեմբերի 9-ին Փաշինյանի հիշյալ խոստովանությունը լսելով: Մի բան ակնհայտ է` հանրապետության համար բախտորոշ խնդիրների լուծումն անցել է այնպիսի պաշտոնյաների, որոնք նման են աերոբուսի ղեկին նստած գինեկոլոգի: Հետևանքները, կարծում ենք, բացատրելու կարիք չկա: Ամուլսարի հանքի շահագործումն արգելելու իրավական հիմնավորումներից մեկն ամրագրված է «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատման և փորձաքննության մասին» ՀՀ օրենքի 20-րդ հոդվածի 7-րդ կետով («Փորձաքննական եզրակացությունը կորցնում է ուժը, եթե նախատեսվող գործունեության իրականացումը չի սկսվում փորձաքննական եզրակացության տրվելուց հետո՝ մեկ տարվա ընթացքում»), ինչպես նաև «Փորձաքննական եզրակացությունն ուժը կորցրած ճանաչելու կարգը սահմանելու մասին» ՀՀ կառավարության 2015 թ. ապրիլի 22-ի թիվ 428-Ն որոշման հավելվածի 15-րդ կետով («Եթե նախատեսվող գործունեության իրականացումն օրենքի 20-րդ հոդվածի 7-րդ մասի համաձայն չի սկսվում փորձաքննական եզրակացությունը տալուց հետո մեկ տարվա ընթացքում, ապա եզրակացությունը կորցնում է ուժը, և պահանջվում է նոր փորձաքննական եզրակացություն»):
Ինչպես հայտնի է, «ԳԵՈԹԻՄ» (այժմ` «Լիդիան Արմենիա») ՓԲԸ-ի ներկայացրած «Ամուլսարի ոսկեբեր քվարցիտների հանքավայրի հանքարդյունահանման համալիրի փոփոխված նախագծի շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատման հաշվետվություն» փաստաթղթին ՀՀ բնապահպանության նախարարության (այժմ` շրջակա միջավայրի նախարարություն) «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության փորձաքննական կենտրոն» ՊՈԱԿ-ը «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության փորձաքննության» թիվ ԲՓ-35 պետական փորձաքննական եզրակացությունը տվել է դեռ 2016 թ. ապրիլի 29-ին, հետևաբար ակնհայտ է, որ նշված եզրակացությունը կորցրել է ուժը, քանի որ հիշյալ ընկերությունը փորձաքննական դրական եզրակացությունը ստանալուց հետո մեկ տարվա ընթացքում չի սկսել նախատեսվող գործունեությունը, տվյալ պարագայում` օգտակար հանածոյի արդյունահանումը (հանքարդյունահանումը): Շահագրգիռ կողմը, ինչպես նաև ՀՀ շրջակա միջավայրի նախարար Էրիկ Գրիգորյանը խորամանկում են ու հիշյալ օրենքի և կառավարության որոշման իմպերատիվ պահանջը փորձում են շրջանցել այն սին և անհեթեթ պատճառաբանությամբ, թե նախատեսվող գործունեությունն այս դեպքում հանքարդյունահանման նախապատրաստական աշխատանքն է, հանքը շահագործման նախապատրաստելու նպատակով արդեն իսկ իրականացված շինարարական աշխատանքը` կառուցումը: Ի՞նչ է, նախարարը մոռացե՞լ է, որ ինքն օրենքը մեկնաբանելու լիազորություն չունի: Մոռացել է նաև, որ «Նորմատիվ իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքի 41-րդ հոդվածի («Նորմատիվ իրավական ակտի նորմի մեկնաբանումը») համաձայն, նորմատիվ իրավական ակտի նորմը մեկնաբանվում է` ելնելով նորմատիվ իրավական ակտում պարունակվող բառերի և արտահայտությունների տառացի նշանակությունից: Եթե շահագրգիռ կողմի` վերոնշյալ կեղծիքը ճշմարտության տեղ սաղացնելու շահը հասկանալի է, ապա, բնականաբար, հարց է առաջանում` ո՞րն է նախարարի շահը։ Էրիկ Գրիգորյանի վերոնշյալ պատճառաբանությունը չի դիմանում որևէ քննության: Ահավասիկ. վերոնշյալ օրենքի 4-րդ հոդվածի («Օրենքում օգտագործվող հիմնական հասկացությունները») 1-ին մասի 7-րդ կետով նախատեսվող գործունեությունը սահմանված է որպես «շրջակա միջավայրի վրա հնարավոր ազդեցություն ունեցող ուսումնասիրություն, արտադրություն, կառուցում, շահագործում, վերակառուցում, ընդլայնում, տեխնիկական և տեխնոլոգիական վերազինում, վերապրոֆիլավորում, կոնսերվացում, տեղափոխում, լուծարում, փակում» (այստեղ կարևոր է նկատի ունենալ, որ «Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատման և փորձաքննության մասին» ՀՀ օրենքը միայն հանքարդյունահանմանը չի վերաբերում):
Ինչպես ակնհայտ է, նախատեսվող գործունեության վերը նշված տեսակներն օրենսդիրը սահմանել է որպես գործունեության առանձին տեսակներ, դրանք մեկը մյուսի բաղկացուցիչ չեն, հետևաբար չի կարելի ասել, թե Ամուլսարի հանքավայրում ու համալիրում շինարարական աշխատանքները (կառուցում) հանքարդյունահանման (շահագործում) բաղկացուցիչ մասն են: Այս առումով միակ բացառությունն օրենքի 14-րդ հոդվածում է: Հիշյալ օրենքի 14-րդ հոդվածի («Շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության գնահատման և փորձաքննության ենթակա հիմնադրութային փաստաթղթերը և նախատեսվող գործունեության տեսակները») 2-րդ մասով հստակ սահմանված է, որ «Գնահատման և փորձաքննության ենթակա են սույն հոդվածի 4-րդ մասով սահմանված նախատեսվող գործունեության տեսակների նախագծային փաստաթղթերը»: Չորրորդ մասի «Ա կատեգորիան ներառում է» ընդերքօգտագործման բնագավառում մետաղական օգտակար հանածոների առումով` «երկրաբանական ուսումնասիրություններ` 1000 գծամետրից ավելի ստորերկրյա լեռնային փորվածքներով կամ 1000 գծամետր խորությունը գերազանցող հորատանցքի հորատման դեպքում», «մետաղական, այդ թվում՝ ռադիոակտիվ օգտակար հանածոյի արդյունահանում և (կամ) հանքաքարի, հանքանյութի վերամշակում, ներառյալ՝ պոչամբարներ կամ պոչատարներ», ինչպես նաև «ստորերկրյա տրանսպորտային ուղիների կամ կառույցների ստեղծում», «օգտակար հանածոների հանքավայրի տարածքների վերականգնում (ռեկուլտիվացիա)»: Ինչպես ակնհայտ է, կառուցումը, որպես նախատեսվող գործունեություն, վերոնշյալ ցանկում նշված չէ (այն նշված չէ նաև 4-րդ հոդվածի «Բ» և «Գ» կատեգորիաների ներքո գտնվող ցանկերում): Ինչ վերաբերում է պոչամբարների կամ պոչատարների կառուցմանը, որը, ըստ 4-րդ հոդվածի, «մետաղական, այդ թվում՝ ռադիոակտիվ օգտակար հանածոյի արդյունահանում» նախատեսվող գործունեության կազմում է, ապա հենց «Լիդիան Արմենիա» ՓԲԸ գործադիր տնօրեն Հայկ Ալոյանի հայտարարության համաձայն, Ամուլսարը չունի պոչամբար (նշենք, որ մեր նախկին հրապարակումներում «պոչամբար» բառը գրել ենք, որպեսզի ընթերցողների համար հասկանալի լինի, որ խոսքն այն վայրի մասին է, ուր հանքի շահագործման դեպքում լցվելու են թափոնները):
Տրամաբանական է, որ եթե Ամուլսարը չունի պոչամբար, ապա չունի նաև պոչատարներ, հետևաբար Ամուլսարի պարագայում որպես նախատեսվող գործունեության սկիզբ պետք է համարել միմիայն մետաղական օգտակար հանածոյի (ոսկու և արծաթի) արդյունահանումը, որը փորձաքննական եզրակացությունը ստանալուց հետո մեկ տարվա ընթացքում չի սկսվել, ընդ որում, այդ ժամկետը լրացել է դեռ մինչև տեղի բնակիչների կողմից Ամուլսար տանող ճանապարհների շրջափակումը: Վերը շարադրվածը նշանակում է, որ «ԳԵՈԹԻՄ» (այժմ` «Լիդիան Արմենիա») ՓԲԸ-ին տրված 29.04.2016 թ. ԲՓ-35 փորձաքննական եզրակացությունը ՀՀ կառավարության հիշյալ որոշման հավելվածի 15-րդ կետի իմպերատիվ պահանջով դեռ 2017 թվականի ապրիլից կորցրել է իր ուժը, և պահանջվում է նոր փորձաքննական եզրակացություն: Այս պայմաններում, առանց նոր փորձաքննական դրական եզրակացության, «Լիդիան Արմենիա» ՓԲԸ-ի կողմից Ամուլսարում աշխատանքների շարունակումը կնշանակի ապօրինություն, ՀՀ օրենսդրության պահանջի կոպիտ ոտնահարում, թերևս նաև` դրա համար ընկերության պատասխանատուի կողմից ինքնիրավչություն կամ քրեորեն հետապնդելի մեկ այլ արարք: Ամուլսարի հանքի շահագործումն արգելելու մեկ այլ և շատ կարևոր հիմք փորձաքննական եզրակացությունը տալուց հետո էկոլոգիական նոր գործոնների ի հայտ գալն է, որոնց կանդրադառնանք մեր առաջիկա հրապարակումներով:
Արթուր ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ