Սրա համար է, որ Տերը համբերատար է նրանց նկատմամբ և նրանց վրա հեղում է իր ողորմությունը։ Նա տեսավ և իմացավ նրանց կործանումը, որ դաժան էր։ Սրա համար էլ բազմապատկեց իր ներողամտությունը։ Մարդու ողորմությունն իր մերձավորի վրա է, իսկ Տիրոջ ողորմությունը` բովանդակ մարմնավորի։ Տերը հանդիմանում, խրատում և ուսուցանում է և, իբրև հովիվ, նրան իր հոտն է վերադարձնում։ Ողորմում է նրանց, ովքեր ընդունում են խրատը և շտապում են լսել նրա վճիռները։
Սիրաքի իմաստություն 18. 9-14